Platon’da bilgisizlikten bilgiye giden süreç

Abstract

Platon’da, insan anlığının kendi yolunda bilgisizlikten bilgiye gelişimi iki ana alan üzerinde uzanmaktadır; doksa alanı ve episteme alanı. Her şeyin durmadan akmakta, değişmekte olduğu, maddi, oluş ve yok oluş içinde olan tam anlamıyla gerçek olmayan, tam anlamıyla yokluk da olmayan, duyusal olan, oluş ve bozuluşa tabi olan, aldatıcı olanlar duyusal dünyanın nesneleridir ve duyusal dünyanın bilgisi olan doksadır. Bilginin veya bilimin konusu ise, duyular üstü olan, maddi olmayan, oluş ve yok oluşa tabi olmayan, gerçek olan idealardır ve ideaların bilgisi olan epistemedir. Kendi içlerinde doksa ve epistemenin iki derecesi daha vardır. Böylece Platon’da bilgisizlikten bilgiye giden süreçte eikasia, pistis, dianoia ve noesis gibi dört zihin hali ya da biliş türü ortaya çıkmaktadır.

In Plato, the development of human mind from ignorance to knowledge in its own way lies onto two main areas, namely the realm of doxa and the realm of episteme. Where everything flows incessantly, which is in material existence and absence, is not necessarily real, is not necessarily absence either, is sensual, is dependent on existence and decay, is delusive are the objects of the material world and the knowledge of the material world is doxa. The subject matter of knowledge or science is, on the other hand, is the episteme which is above senses, is not material and outside the realm of existence and absence, is real and is the knowledge of ideas. Doxa and Episteme also contain two more levels. Thus, in the process from ignorance to knowledge four mind settings or types of cognition such as eikasia, pistis, dianoia and noesis appear.