Özkıyım girişiminde bulunmuş ve bulunmamış olan major depresif bozukluk tanılı hastaların intihar düşüncesi, kaygı, umutsuzluk ve işlevsellik düzeyleri açılarından karşılaştırılması

Abstract

Bu çalışmada, özkıyım girişimi öyküsü olan ve olmayan remisyon dönemindeki major depresif bozukluk tanılı hasta grupları, özkıyım düşünceleri, umutsuzluk düzeyi, kaygı düzeyi, işlevsellik, depresyonun kalıntı belirtileri, sosyal uyum açısından karşılaştırılmıştır. Çalışmaya, DSM- 4- TR' ye göre remisyon döneminde olan majör depresif bozukluk tanısı alan, özkıyım girişimi öyküsü olan 16 hasta ile özkıyım girişimi öyküsü olmayan 69 hasta dahil edilmiştir. Sosyodemografik bilgiler ve hastalık öyküsü alınmış, Hamilton Depresyonu Derecelendirme Ölçeği (HDDÖ), Durumluluk- Sürekli Kaygı Envanteri (DSKE), Sosyal Uyum ve Kendini Değerlendirme Ölçeği (SUKDÖ), Beck Umutsuzluk Ölçeği (BUÖ), İntihar Düşüncesi Ölçeği (İDÖ) ve Kısa İşlevsellik Değerlendirme Ölçeği (KİDÖ) uygulanmıştır. Sosyodemografik bulgular, hastalık süresi, major depresif bozukluk aile öyküsü aile öyküsü ve toplam majör depresif atak sayısı açısından gruplar arasında anlamlı fark saptanmadı. Hasta grupları arasında HDDÖ, DSKE, KİDÖ ortalama puanları açısından istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı. Ek psikiyatrik tanılar (p=0.023) özkıyım girişimi öyküsü olan grupta anlamlı olarak daha fazla olarak bulundu. Ek psikiyatrik tanılar açısından değerlendirildiğinde, özkıyım girişimi olan grupta, distimi ve konversiyon bozukluğu tanılarının daha sık olduğu saptandı (p=0.014). BUÖ (p=0.049), SUKDÖ (p=0.015) ve İDÖ (p=0.001) puanları özkıyım girişimi öyküsü olan grupta istatistiksel olarak yüksek bulundu. Elde edilen sonuçlar, özkıyım girişimi öyküsü olan majör depresif bozukluk tanılı hastalarda, özkıyım girişimi öyküsü olmayanlara kıyasla umutsuzluğun, sosyal uyum, mesleki işlevsellik sorunları ile özkıyım düşüncelerinin remisyon döneminde de devam ettiğini göstermektedir. Özkıyım davranışının daha iyi anlaşılabilmesi için çalışmalara ihtiyaç vardır.

This study aims to compare suicidal ideation, feelings of hopelessness and anxiety, functioning, residual symptoms of depression and social adaptation in remitted depressed patients with or without history of suicidal behaviour. 16 remitted depressed patients according to DSM-IV-TR criterion with a past history of suicidal behaviour and 69 remitted depressed patients according to DSM-IV-TR criterion without a past history of suicidal behaviour, were enrolled to the study. Sociodemographic information and history of the disorder for each subject was taken, Hamilton Depression Rating Scale (HDRS), The State-Trait Anxiety Inventory (STAI), Social Adaptation Self Avoluation Scale (SASS), Beck Hopelessness Scale (BHS), Suicidal İdeation Scale and Functioning Assessment Short Test (FAST) were administered to all subjects. There were no significant difference between patient groups in terms of duration of the disorder, family history of depression and total number of episodes. Mean scores of HDRS, STAİ, FAST did not differ between patient groups. In patients with a history of suicidal behaviour comorbid psychiatric disorders were more common (p=0.023), dysthymic disorder and conversion disorder were prominent comorbid psychiatric disorders (p=0.014). Mean scores of BHS (p=0.049), SASS (p=0.015) and Suicidal İdeation Scale (p=0.001) were more significant in patients with a history of suicidal behaviour. The findings of the present study suggest that depressed patients with previous suicidal behaviour are more likely to feel hopeless and continue to have suicidal ideation, have poor functioning in occupational and social domains of their lives even in remission. More studies with larger group samples are required to clarify the suicidal behaviour in depressed patients.