İstanbul Fatih ilçesi yeşil alan yeterliliğinin Marmara depremi öncesi ve sonrası değerleri kullanılarak incelenmesi

Abstract

Hızlı ve düzensiz kentleşme, çarpık yapılaşma sonrasında kentsel alanlarda önemli işlevleri bulunan yeşil alanların büyüklük olarak yetersiz kaldığı görülmüştür. 1999 yılı Marmara depreminden sonra, yeşil alanların yetersiz olduğu İstanbul ilinde, deprem sonrasında toplanma-geçici iskan alanı olarak kullanılan yeşil alanların önemi daha çok artmıştır. Bu araştırmada deprem riski altında olan Fatih ilçesinde deprem öncesi ve sonrasında açık alan ve yeşil alanların yüklenecekleri işlevleri, nüfusun deprem sonrası kullanacağı alanları belirlemek amacıyla ilçenin 1976 ila 2007 yılları arasındaki durumu irdelenmiş, kişi başına düşen yeşil alan miktarlarının değişimi tespit edilmiştir. Mevcut alan kullanım kararları ve yeşil alanlar mahalle düzeyinde irdelenmiştir. Fatih ilçesi mevcut yeşil alan durumunun idari dağılımı incelenmiştir. Fatih ilçesi aktif ve pasif yeşil alan durumu yıllar bazında ele alınmış ve kişi başına düşen yeşil alan miktarının diğer ilçeler ile kıyaslaması yapılmıştır. Yeşil alanlar ve deprem kavramları birlikte ele alınmış ilçe düzeyindeki yeşil alanların deprem öncesi ve sonrasında kullanımları irdelenmiştir. Fatih ilçesinde deprem durumunda toplanma alanları olarak kullanılacak alanlar belirlenmiş ve bu alanların yeterliliği analiz edilmiştir. Araştırma sonucunda elde edilen veriler değerlendirilmiş mevcut yeşil alanların deprem öncesi ve sonrası kullanımı üzerine önerilerde bulunulmuştur.

After rapid and irregular urbanization, illegal housing, it has been seen that green areas, which have important functions in urban areas, remain incapable as size. After 1999 Marmara Earthquake in Istanbul, which has inadequate green areas, the importance of green areas which is used as evacuation and temporary housing areas after earthquake has increased. In this research, in Fatih District under earthquake risk, the green area condition of the district is examined between 1976 and 2007, the change of green area quantity per person is determined with the purpose of determining the functions of open and green areas before and after earthquake, determining areas which will be used by population post-earthquake. Existing land use decisions and green areas are examined at a level of neighborhood. Administrative distribution of existing green areas is analyzed. The condition of Fatih Districts’ active and passive green areas are discussed on year’s basis and green area per person is compared with other districts. The notions of green area and earthquake are paired with and usage of green areas is examined at the level of the district before and after earthquake. In Fatih District, areas which will be used as evacuation and temporary housing areas in case of earthquake and sufficiency of these areas are analyzed. In consequence of the research, obtained data is evaluated and it is suggested about usage of existing green areas before and after earthquake.