Sıçan modelinde,yarık damak cerrahisinde n-butil-2-siyanoakrilatın kullanımı ve etkinliğinin sütür materyali ile karşılaştırılması

Abstract

Yarık dudak ve damak insanlarda görülen en sık konjenital kraniyofasiyal anomalidirler. Yarık damağın rekonstrüksiyonunda iki ana tedavi yaklaşımı mevcut olup bunlar basit palatoplasti ve çift ters flep palatoplastidir. Damaktan hazırlanan iki taraflı mukoperiosteal flepler medialize edilerek, eriyebilen sütür materyalleriyle biraraya getirilmektedir. Bu deneysel çalışma, mukozal yapılarda etkili olan bir çeşit doku yapıştırıcısı olan N-butil-2-siyanoakrilatın (Glubran®2) hayvan modelinde damak onarımında etkinliğini kanıtlamak ve damak mukoza iyileşmesinde sütür materyali ile bu yapıştırıcının etkinliğini karşılaştırmak amacıyla yapılmıştır. Yirmidört adet dişi sıçanda, damak midsagittal alanda 2 mm doku eksize edildikten sonra damak yarığı modeli oluşturuldu ve sonrasında bilateral mukoperiosteal flepler hazırlandı. Sıçanlar iki ana gruba ayrıldı. Grup A'da (n=12) mukoperiosteal flepler sütür materyali ile biraraya getirilirken, grup B'de (n=12) mukoperiosteal flepler doku yapıştırıcı ile biraraya getirildi. Her ana grup iki alt gruba ayrıldı. Damak mukoza iyileşmesi, histolojik olarak, inflamatuar hücre infiltrasyonu, fibroblastik aktivite ve vaskülarizasyona bakılarak, postop 8. gün ve 16. günde değerlendirildi. Post operatif dönemde, 1., 4., 8. ve 16. günlerde, tüm deneklerde, makroskobik olarak, fleplerde nekroz olup olmadığı, yaranın durumu ve enfeksiyon varlığı değerlendirildi. Bu çalışmanın sonucunda; dikiş materyali ile doku yapıştırıcısı arasında makroskobik bir fark saptanamamıştır. Histolojik olarak, 8. günde, dikiş grubunda inflamasyon şiddetinin istatistiksel olarak anlamlı şekilde yüksek olduğu görüldü. Onaltıncı günde, dikiş grubunda fibroblastik aktivitenin istatistiksel olarak anlamlı miktarda düşük olduğu görüldü. Vaskülarite açısından, iki grup arasında benzer değerler görüldü. Bu bulgular neticesinde, N-butil-2 siyanoakrilat'ın yarık damak cerrahisinde, mukozal fleplerin orta hatta tespitinde (sütür tekniklerinin uygulanması zor olan bu dar cerrahi sahada) kolay uygulanabilen, etkin ve komplikasyon oranı düşük, cerrah açısından zaman kaybı yaratmayacak bir materyal olabileceği sonucuna varıldı.

Cleft lip and palate are the most common congenital craniofascial abnormalities in human. There are two main treatment approach exists, and those are simple patatoplasty and double opposing flap palatoplasty, in cleft palate reconstruction. Following medialization of bilateral mucoperiosteal flaps from palate, they are brought together in the midline using absorble suture materials. In this experimental work, it is aimed to compare the efficancy of two methods on an animal model; using a kind of tissue adhesive material N-butyl-2-cyanoacrylate (Glubran®2) and classical suturing technique, in order to sew the mucoperiosteal flaps together. On 24 female rats, a cleft palate model was created by excising 2 mm of full thickness tissue in the midsagittal area of the palate, and then, mucoperiosteal flaps were created in both sides. Rats were seperated into two experimental groups; Grup A and B. In group A (n=12) mucoperiosteal flaps were brought together with absorbable suturing material, while in group B (n=12), adhesive material was used for the same purpose. Then the two main groups were seperated into two subgroups. Palatal mucosa healing was evaluated histologically, regarding inflamatory cell infiltration, fibroblastic activity and vascularization on postoperative 8th and 16th days. Also, on postoperative 1st, 4th, 8th, and 16th days, any necrosis on fleps, wound conditions and presence of infection were evaluated macroscobically. As a result of this experimental study, suture material and tissue adhesive material demonstrated no difference macroscobically in palatal mucosa healing. Histologically, on day 8, the inflamation severity was statistically significantly higher in the suture material group. On day 16, fibroblastic activity was statistically significantly lower in the suture material group. There was no significant difference between the groups in terms of vascularity. As a result of these findings, N-butyl-2-cyanoacrylate, is found easily usable and effective with low complication rates, and it is a practical tissue adhesive material for merging mucosal flaps in the midline of the palate (a place that is narrow and tough to apply suturing techniques