Sığırlarda digital ve interdigital dermatitis’lerde klinik tanı, sağaltım ve histopatolojik bulgular

Abstract

Sığırlarda (DD) Digital dermatitis ve (IDD) İnterdigital dermatitis olgularında klinik tanı, sağaltım ve bu süreçle ilgili histopatolojik bulguların değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Çalışma materyalini U.Ü. Araştırma, Uygulama, Sağlık ve Üretim Merkezine ve Cerrahi Kliniğine getirilen, DD ve IDD saptanılan 20 Holştayn süt sığırı oluşturmuştur. Klinik olarak topallık gösteren sığırlarda topallığın derecesinin saptanması ve nedeni oluşturan lezyonun bulunduğu ayakların mekanik temizliğinin yapılmasını takiben, DD ve IDD lezyonları; form, boyut, uni ya da bilateral oluş yönlerinden değerlendirilmiştir. Bu olgularda 0.5 cm çaplı biopsi trefini (punch biopsi) ile 0., 7., 15., 21., 28. ve 36. günlerde toplam 47 biopsi örneği alınmış ve U.Ü. Patoloji Anabilim Dalı Laboratuarında Hematoksilen Eosin ve Warthin-Starry boyama teknikleri ile histopatolojik incelemeleri yapılmıştır. Olguların tamamında antibiyoterapi, mastitis sağaltımında kullanılan mastit tüp antibiyotikler uygulanarak yapılmış ve ayaklar pansumanla korunmuştur. Olguların 11’inde hafif, 8’inde orta ve bir olguda şiddetli topallık gözlenmiştir. DD olgularının 8’inde aynı zamanda IDD saptanmıştır. Olguların 5’inde verrükoz, 4’ünde papilliform, 2’sinde hiperplazik ve 9’unda ülseratif karakterli DD belirlenmiştir. DD ve IDD olguların 14’ünde unilateral, 6’sında ise bilateral olarak saptanmıştır. Lateral ve medial tırnaklarda oluşma yönünden bir farklılık bulunmamıştır. Lezyonların boyutları ortalama olarak; 5 olguda 0. 5 x 1.0 cm (küçük), 6 olguda 1.0 x 3.0 cm (orta) ve 9 olguda 3.0 x 6.0 cm (büyük) olarak değerlendirilmiştir. Sağaltım süresi küçük lezyonlarda ortalama 10 gün, orta dereceli lezyonlarda 16 gün ve büyük dereceli lezyonlarda 22 gün olarak saptanmıştır. Histopatolojik muayene sonuçlarına göre 0. günde; tüm biopsilerde epidermal hiperplazi, hiperkeratosis, subkorneal geniş retiküler dejenerasyon alanları ve vesikül oluşumları, kıl-siğil benzeri hiperkeratolitik kitleler ve SpirochetTreponema benzeri etkenlerin varlığı saptanılmıştır. Takip eden günlerde benzer yapılar görülmüştür. Sağaltım sürecinde etkenler görülmemiştir. Dermiste perivasküler yerleşimli mononükleer hücre infiltrasyonları, kollajenden zengin genç granülasyon dokusu gözlenmiştir. Klinik olarak hastalığın tanısı, histopatolojik bulgularla desteklenmiştir. Lezyonlarda saptanılan etkenlerin, 0. günde sağaltıma başlanmasını takiben diğer histopatolojik muayenelerde görülmemesi, sağaltım sürecindeki histopatolojik kesitlerde granülasyon dokusunun gelişmesinin saptanması yapılan sağaltımın başarılı sonuç verdiğinin kanıtı olarak değerlendirilmiştir. Takip edecek çalışmalarla etken identifikasyonu yapılması ve yöremizde DD ve IDD nedeni olan spesifik bir Treponema türü olup olmadığının saptanılmasının doğru olacağı kanısına varılmıştır.

The objective of our study was to identify the clinical diagnosis, treatment and histopathological findings in the diseases period of the digital (DD) and interdigital (IDD) dermatitis in cattle. Twenty dairy cattle were examined in the Uludag University Faculty of Veterinary Medicine Research Farm and Surgery Clinic for the lameness, digital and interdigital dermatitis. Lameness scoring was determined and mechanical cleaning of the claws in the lame cows were made. After that, lesions of the DD and IDD were recorded for dimension, form, uni and bilateral respectively. Lesions were anesthetized and disinfected. Fourty seven biopsy samples were taken from all of these lesions (d 0, 7, 15, 21, 28 and 36) using 5 mm punch biopsy trephine and placed in formalin and examined for histopathologically in the Pathology Department of the Veterinary Medicine Faculty. DD and IDD cases were treated with lincomycine, sefalexin and amaxicillin + clavulanic acid and claw bandages were performed. Lameness scoring was found mild degree in 11th, moderate 8th and severe 1th case. At the same time IDD was seen in 8th cases together with DD. Form of the lesions were observed in 5th verrucose, 4th papilliform, 2th hyperplasic and 9th ulcerative. DD and IDD were recorded in 14th cases unilaterally and in 6th bilaterally. No differences was found between lateral and medial claw. Dimensions of the lesions were recorded in 5th (mean 0.5 cm x 1.0 cm- small), 6th (mean 1.0 cm x 3.0 cm- moderate) and 9th (mean 3.0 cm x 6.0 cm- large) respectively. At d 10 treated small lesions, at d 16 treated moderate lesions and at d 22 large appeared to be healed. Of the biopsy samples d 0 lesions had to extensive parakeratosis, hyperkeratosis, epidermal hyperplasia, extensive subcorneal reticuler degeneration areas, vesicles and Treponema organisms were detected histopathologically. Same histopathological findings were observed at the fallowing day samples. Healed lesions were recognised in dermis as a collagen rich young granulation tissue and perivasculer mononuclear cell infiltration. After d 0 samples microorganism never seen of the other samples. In conclusion, the clinical implications of this study are: 1. We can accurately diagnose active, painful, different form and dimension DD and IDD lesions visually, 2. The lesions appear to be healed after antimicrobial therapy, 3. Histopathological findings supported the clinical findings, 4. Spiral microorganism (Treponema-spirochetes) disappear in the healed lesions after treatment period, 5. Young and collagen rich granulation tissue was observed in healing period. We suggested that, with follow up studies in future, along with agent identification, whether a specific Trepsnema spp. produce be investigated.