Spinoza felsefesinde varoluş-öz ayrımı

Abstract

Tanrı-Doğa ilişkisi hakkında kavrayış oluşturma felsefenin en eski ve en temel problemlerinden biridir. Bu konuda oluşturulmuş en güçlü kavramlardan biri Tanrı tarafından var edilen şeylerdeki varoluş-öz ayrımıdır. Bu ayrım, bu makalede kavramın bölünebilen doğası bakımından ele alınmaktadır. Böylece varoluş, öz ve kavramın birbirleriyle olan ilişkisinin neliği sorgulanmaktadır. Tanrı kavramı Spinoza felsefesine göre bölünmeyi ya da ayrımı kabul etmez. Ama diğer varlıkların kavramları varoluş ve öz olarak temelde iki parçaya ayrılır. Spinoza’nın felsefesinde bu ayrım dolayısıyla kavramın doğası önemli ölçüde açıklık kazanır.

Forming an understanding about the relationship between God and Nature is one of the oldest and fundamental problems of ontological philosophy. One of the strongest concepts in this regard is the distinction of existence-self in the things created by the God. This distinction is processed in this article with regards to the separable nature of the concept. Hence, the nature of the relationship between being/existence, self and concept is questioned. The concept of God, according to Spinoza philosophy, does not agree the separation or division. However, the concepts of other beings are divided into two basically as existence and self. The nature of the concept is significantly explained in Spinoza’s philosophy due to this distinction.