UV/peroksit (UV/H2O2) prosesi ile atıksulardan non-iyonik yüzey aktif maddenin (NP-10) uzaklaştırılması

Abstract

Bu çalışmada bir non-iyonik yüzey aktif madde olan NP-10 (Tergitol) ile çalışılmış ve 100 mg/L olarak hazırlanan çözelti sistem optimizasyonu için UV-C/H2O2 prosesi gereğince seçilen farklı konsantrasyonlarda H2O2'ye bağlı olarak (10, 20 ve 100 mg/L) 80 dakikalık bir reaksiyona maruz bırakılmıştır. 10, 20 ve 100 mg/L H2O2 eklenmesine bağlı olarak reaksiyon sonu elde edilen giderim yüzdeleri deiyonize su için sırası ile 88,21; 96,99 ve 97,96 iken kentsel atıksu tesisinden temin edilen atıksu içinse 84,23; 98,46 ve 99,16 olarak bulunmuştur. H2O2 giderim verimleri hesaplanmıştır ve akabinde reaksiyon sonucu maksimum konsantrasyon olan 100 mg/L H2O2 için giderim verimi % 60,66 olarak bulunmuştur. Aynı deneysel koşullar UV-A lambası kullanılarak tekrarlanmış ve UV-A lambanın mineralizasyona ulaşmada yetersiz kaldığı görülmüştür. Radikal tutucu olarak NaCl, Na2SO4, Na2CO3, KH2PO4 ve fitalat çözeltileri ile UV-C/100 mg/L H2O2 prosesi tekrarlanmış ve sadece fitalatın sürükleme/radikal tutma etkisi gösterdiği görülmüştür. Ekotoksikoloji testleri ise Daphnia Magna (Crostacium), Vibrio Fischieri( Bakteri) ve Raphidocelis (Alg) üzerinde yapılmış ve sonuç olarak en hassas türün Daphnia Magna olduğu tespit edilmiştir.

In this study, a nonionic surfactant which is called NP-10 (Tergitol) has been studied and 100 mg/L solution was prepared; for system optimization UV-C/H2O2 process was applied during 80 minutes with different concentrations of H2O2 (10, 20 and 100 mg/L). Depending on the addition of 10, 20 and 100 mg/L H2O2, the removal of NP-10 with deionized water is obtained as 88,21; 96,99 and 97,96 percent respectively. Instead, same experimental conditions were applied on urban wastewater and removal results were arrived %84,23; %98,46 and % 99,16. According to experimental analysis, it is resulted that UV-A lamp is not enough for mineralization. Hydroxyl scavengers study was carried out with NaCl, Na2SO4, Na2CO3, KH2PO4 and phatalate. Between these chemicals, just phatalat showed radical scavengers effect. Ecotoxicology tests were conducted on Daphnia Magna (Crostacium), Vibrio Fischieri (Bacteria) Raphidocelis (Alga). As result of these experiments Daphnia Magna was found the most sensitive species for the toxic effect.