Bizans Manastırlarında seküler işgücü istihdamı (7.-15. yüzyıllar)

Abstract

Bu çalışma 7. ve 15. yüzyıllar arasını kapsayan dönemden günümüze ulaşan Bizans Manastır belgeleri ışığında ve Bizans manastırlarının toplumla ilişkisi genel çerçevesi içinde seküler işgücü olarak, bir başka deyişle herhangi bir manastır cemaati üyesi olmayıp ücretli emek olarak Bizans manastırlarında kalıcı veya geçici olarak istihdam edilmiş belli başlı meslek gruplarını belirlemeyi amaçlamaktadır. Bunun yanı sıra bu meslek gruplarının manastırla ilişkisi incelenmeye, bu ilişkiyi belirleyen ilke ve sınırlamaları ortaya koyulmaya çalışılmakta ve bu ilke ve sınırlamalar üzerinde belirleyici rol oynayan dini, düşünsel ve toplumsal kimi gelişmelerin meslek grupları ile manastırlar arasındaki ilişkinin tabiatında yarattığı değişimlere tarihsel perspektif ile değinilmektedir.

This study aims to specify main groups of profession which were temporarily or permanently recruited by Byzantine monasteries as secular labor, i.e. not being a member of any monastic community and employed as paid workers, in the light of surviving Byzantine monastic foundation documents, which covers the period of 7th -15th centuries, and within the general framework of the Byzantine monasteries and their relationship with society. Besides that, these professions' relation with the monasteries is tried to be analyzed, the principles and limitations which shape this relationship are tried to be clarified, and religious, intellectual and social developments which play a decisive role over these principles and limitations by altering nature of the relation between the professions and the monasteries will be mentioned with a historical perspective.