Robot yardımlı yürüyüş tedavisinin akut ve subakut inmeli hastalarda fonksiyonel durum ve yaşam kalitesi üzerine etkisinin konvansiyonel tedavi ile karşılaştırılması

Abstract

Çalışmamızda akut ve subakut inmeli hastalarda uygulanan robot yardımlı yürüme tedavisinin fonksiyonel durum ve yaşam kalitesi üzerine etkisinin araştırılması amaçlanmıştır. Prospektif, randomize kontrollü olarak planlanan çalışmaya akut ve subakut dönemde toplam 28 inme hastası dahil edildi. Çalışma grubuna (n=14) 4 hafta boyunca, haftada 5 gün konvansiyonel rehabilitasyon yöntemleri ile birlikte günde 20 dk robot yardımlı yürüme tedavisi uygulanırken, kontrol grubuna (n=14) sadece konvansiyonel rehabilitasyon yöntemleri uygulandı. Her iki gruptaki hastalar tedavi öncesi ve tedavi sonrası 1., 2. ve 3. aylarda 10 m yürüme testi (10 m YT), Fonksiyonel Ambulasyon Skalası (FAS), Fonksiyonel Bağımsızlık Ölçümü (FBÖ), Brunnstrom Motor Evrelemesi, Modifiye Ashworth Skalası (MAS), Konstipasyon Ciddiyet Ölçeği (KCÖ), Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ) ile değerlendirildi. Her iki grupta da tedavi öncesine göre 1., 2. ve 3.ay izlemlerinde FAS, 10 m YT ve Brunnstrom evrelemesinde istatistiksel olarak anlamlı artış saptandı. Gruplar arası karşılaştırma yapıldığında iki grup arasında anlamlı farklılık bulunmadı. FBÖ, KCÖ ve BDÖ değerlerinde her iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunmadı. Ancak her iki grup kendi içerisinde incelendiğinde konvansiyonel tedaviye ek olarak robot yardımlı yürüme tedavisi alan grupta BDÖ ve KCÖ değerlerinde tedavi öncesine göre 1., 2. ve 3. aylarda anlamlı iyileşme görülürken; konvansiyonel tedavi alan grupta BDÖ'de sadece 1. ay, KCÖ'de 2 ve 3. ay izleminde iyileşme olduğu saptandı. Sonuç olarak akut ve subakut dönemdeki inmeli hastalarda konvansiyonel rehabilitasyon programına ek olarak uygulanan robot yardımlı yürüme tedavisinin hastaların yürüme fonksiyonu ve motor gelişimi üzerine konvansiyonel tedaviye benzer etkisinin olduğu saptandı.

The aim of this study was to evaluate the affect of robot-assisted gait training on functional status and quality of life in patients with acute and subacute stroke. This was a prospective randomized controlled trial comprising 28 patients with acute and subacute stroke. The invervention group (n=14) had undergone 5 days a week conventional rehabilitation therapy along with daily 20 minute robot-assisted gait training for 4 consecutive weeks. The controll group (n=14) had undergone the same 5 days a week conventional rehabilitation therapy for 4 consecutive weeks. 10 metre walk test (10 m WT), Functional Ambulation Categories (FAC), Functional Independence Measure (FIM), Brunnstrom Stage of Stroke Recovery, Modified Ashworth Scale (MAS), Constipation Severity Scale (CSC), Beck's Depression Inventory (BDI) were performed prior to initiation of therapy and at 1st, 2nd and 3rd months following completion of therapy in both groups. In both groups, there were significant improvement in FAC, 10 m WT, Brunnstrom Stage of Stroke Recovery at the 1st, 2nd and 3rd month followups compared to the period prior to initiation of therapy. No statistical signifiance was detected when the two groups were compared for these variables. Similarly; the two groups did not significantly differ in terms of FIM, CSC and BDI. When each group was assessed per se during the follow-up period; CSC and BDI showed significant improvement at 1st, 2nd and 3rd months when compared to the period before therapy in invervention group. Whereas for the control group, BDI showed significant improvement only for iv the 1st month follow-up and CSC showed improvement only at 2nd and 3rd month follow-up. In conclusion, robot-assisted gait training in addition to conventional rehabilitation showed similar improvement in gait-function and motor recovery when compared to conventional rehabilitation alone in patients with acute and subacute stroke.