Sürdürülebilir kalkınma teorisi çerçevesinde ekolojik vergiler ve Türkiye açısından değerlendirilmesi

Abstract

Teknolojik gelişmelerle birlikte sanayi ve endüstri sektörünün gelişmesi, nüfusun artması, üretim ve tüketim tekniklerinin modernleşmesi, tüketimin hızlı olması doğal kaynakları tahrip ederek tüketmeye başlamıştır. Su, toprak ve hava gibi alıcı alanlarda yaratılan kirlilik doğal kaynaklara zarar vermiş, çevrenin kendini yenilemesini güçleştirerek ekolojik dengeleri bozmuştur. Tüm bu gelişmeler çevre üzerinde olumsuz dışsallıklar yaratmıştır. Devletler meydana gelen olumsuz dışsallıkları ve çevreye zararlı faaliyetleri önlemek için yerel, ulusal ve uluslararası çalışmalarda bulunmakta ve bu doğrultuda düzenlenen konferans, seminer ve yapılan antlaşmalarla çevre kirliliğini önlemeye çalışmaktadırlar. Ülkelerin nihai hedefi olan kalkınmanın; günümüz koşullarında geleneksel yöntemlerle sağlanamayacağının farkına varılmıştır. Bununla birlikte büyüme ve gelişmenin, çevreyle ilişkili, olumsuz dışsallıkları önleyen ya da gideren, ekosisteme zarar vermeyen yeni uygulama ve politikalarla, uzun vade de sürdürülebilirliği olan kalkınma modelleriyle sağlanabileceği görülmüştür. Kalkınma ve gelişme çalışmalarının uzun vade de çevrenin korunmasını dikkate alarak, bilinçli politikalarla yürütülebileceğinin devletlerce benimsenmesi gerektiği öngörülmüştür.

The development of the industry with the technological improvements, the increase in the population and the rapid consumption have started to consume natural resources by destroying. Created pollution in vital areas such as water, soil, air has damaged natural sources and have made it difficult for the environment to renew itself. All these developments have made negative externalities on the environment. Governments carry out local, national and international studies in order to prevent negative externalities and harmful activities thus environmental pollution is tried to prevent by means of conferences, seminars and agreements accordingly. In today's conditions, it has been realized that traditional methods cannot provide successful results in achieving the ultimate goal of countries. However, it has been realized that it can be achieved through new practices and policies which prevent or eliminate the negative externalities of growth and development related to environment, do not harm ecosystem and long-term sustainable development models. It has been foreseen that governments should know development and development studies can be carried out with conscious policies, taking into account the protection of the environment in the long term.