Osmanlı Devleti’nde gayrimüslimlere tanınan din ve vicdan hürriyeti

Abstract

Osmanlı Devleti, tebaası olan gayrimüslimlere tanıdığı din ve vicdan hürriyeti bakımından muasırları arasında en önde gelen devletler arasında yer almaktadır. Zaman zaman fethedilen şehirlerin en büyük mabedi fetih sembolü olarak camiye çevrilirken diğer mabetlere büyük ölçüde dokunulmamış ve gayrimüslimlerin ihtiyaçları için tahsis edilmiştir. Bu mabetlerinin işleyişi, yönetimi, gelir ve giderlerinin kontrolü din adamlarına bırakılmıştır. Gayrimüslimler gerek ferdi gerekse toplu ibadetlerini diledikleri gibi ifa etme hakkına sahip idiler. Zorla Müslümanlaştırmanın yasak olduğu Osmanlı Devleti’nde zimmiler, aile hukukuyla ilgili meselelerini kendi din adamlarının nezaretinde çözebiliyor, çocuklarının eğitim öğretimlerini de yine kendi dinlerinin gerektirdiği şekilde yapabiliyorlardı. Bu konulardaki hakları devletin koruması altındaydı. Zaman zaman yaşanan bireysel aksaklıklar idareciler tarafından giderilmeye çalışılmaktaydı.

Because of ensuring freedom of religion and conscience, the Ottoman Empire is the leading state of its time. Although the biggest temple in conquered territories was converted to mosque as a symbol of the conquest, other temples were left for nonMuslims according to the proportion of their needs. While new temples were not allowed to build, old and ruined churches and synagogues were permitted to be repaired. Studying the Ottoman Achieves, one can see that non-Muslims had complete freedom of religion, worship and education. In the empire conversion by force was forbidden and guarantee to worship and educate their children freely was also provided for zimmies. Individual interferences in the matter were tried to be prevented by the authorities.