Muhammed murtazâ ez-Zebîdî’nin nübüvvet anlayışı

Abstract

Murtazâ ez-Zebîdî, XVIII. yüzyılda İslâmî ilimlerde özellikle de dil ve edebiyat sahasında yetişmiş önemli şahsiyetlerden biridir. Müellif, sahip olduğu üstün zekâ, azim ve gayreti sonucu başta lügat olmak üzere, hadis, fıkıh, tefsir, tasavvuf ve kelâm ilimlerine kadar uzanan değişik alanlarda mühim eserler vermiştir. Bunlar arasında, özellikle Tâcü’l-Arûs dil ve edebiyat; İthâfü’ssâde ise tasavvuf, felsefe, ahlâk ve kelâm ilimleri açısından önemli bir yere sahiptir. Biz bu çalışmada, Murtazâ ez-Zebîdî'nin nübüvvet görüşünü ele alacağız. Zebîdî, nübüvveti değerlendirirken; peygamber göndermenin Allah’a câiz ve mümkün olduğunu, Allah’ın fiillerinde bir hikmetin bulunduğunu, dolayısıyla peygamberlerin de O’nun bir hikmeti gereği ve insanların maslahatına yönelik olarak gönderildiğini ifade ederek Ehl-i sünnet çizgisine sadık kalır.

Murtaza al-Zabidi was one of the important figures in the many fields of Islamic Sciences, especially language-literature in XVIII. 676 century. With a brillant intelligence, he composed his works in different areas such as hadith, fıqh, exegesis, Islamic theology, mysticism, poetry, Arabic grammar. Taj al-‘arus is one of his most important works that showing his knowledge on the language-literature and Ithaf al-sada on the mysticism, the wisdom, morality, kalam. This paper, we deals with his approach to the prophethood. He claimed that sending a prophet might be optional for Allah and there is a divine wisdom in His acts. Because of his claim that prophets were sent as a His wisdom and for the salvation of human beings, he can be considered as loyal to Sunnite thought.