Bipolar bozukluk tanısı alan hastaların uzun süreli takibinde antipsikotik ilaç kullanımının sıklığı

Abstract

Bu çalışmada, Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Psikiyatri Anabilim Dalı Duygu Durumu Polikliniği tarafından takip edilen Bipolar Bozukluk hastalarının tedavisinde, antipsikotik ilaç kullanımının sıklığının geriye dönük olarak belirlenmesi, günlük klinik uygulamadaki yerinin araştırılması ve bu çalışmadan elde edilen sonuçların yeni tedavi stratejilerinin geliştirilmesine ışık tutması amaçlanmıştır. Çalışmanın amacı doğrultusunda Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı'nın Duygu Durumu Polikliniği tarafından takip edilen ve DSM-IV-TR tanı ölçütlerine göre "Bipolar Bozukluk" tanı kriterlerini karşılayan 151 hastanın dosyası geriye dönük olarak incelendi. İncelenen hasta dosyalarının içerdiği bilgiler, sosyo-demografik bilgileri de içeren bir forma kayıt edilmiştir. Çalışmamızda, incelenen 151 dosyanın 86 (%57) tanesi kadın, 65 (%43) tanesi erkek hastaya aitti. Dosya taramasının yapıldığı tarihte hastaların ortalama yaşı 41,5±12,8 idi. Hastaların tarafımızca takip süresi ortalama 2227,3±3687 gündü. Hastaların ortalama %86,3 gibi büyük bir süreyi ötimik olarak geçirdikleri, tedaviye uyumsuz olmaları durumunda manik, tedavinin etkili olmaması durumunda depresif sürecin tetiklendiği belirlendi. Uzunlamasına değerlendirmede; hastaların %95,4'ünün antipsikotik ve duygu durumu düzenleyicisi, %3,3'ünün sadece duygu durumu düzenleyicisi, % 1,3'ünün ise yalnızca antipsikotik tedavi kullanmış olduğu belirlendi. Çalışmamızın başlıca bulgusu; erken başlangıç (18 yaş ve altı), evlenmemiş, ilk hastalık dönemi mani olan, hastalığı mevsimsel özellik göstermeyen, psikotik belirtileri olan, hastaneye yatış öyküsü olan, mani ve hipomani dönemleri çoğunlukta olan hastaların daha fazla süre antipsikotik ilaç kullanımının olduğu yönündedir. Antidepresan ve duygu durumu düzenleyici ilaçların kullanımı ise; hastanın yaşı, evli olması, ilk hastalık döneminin depresyon ile başlaması, depresyon dönemlerinin çoğunlukta olması ve mevsimsel özellik göstermesi halinde fazla olarak saptandı. Sonuç olarak, Bipolar Bozukluk uzun dönem tedavisinde antipsikotik ilaçların kullanımının sıklaştığı ve kullanım sürelerinin arttığı kanaatine varılmıştır.

In the current study, ıt was aimed to determine the prevelance of using antipsychotic drug on bipolar disorder patients who are regularly followed up at Uludağ University Psychiatry Department and in this way analyse the clinical practice and new treatment strategies of antipsychotic drugs on bi-polar disorder.For the purpose of the study 151 patients file with bipolar disorder diagnose according to DSM-IV-TR, was reviewed retrospectively. File information includes socio demographic information also recorded to a form.In this study 86 (57%) of 151 files belonged to female, 65 (43%) of them belonged to male patients. The mean age of the patients was 41,5±12,8 and the mean duration of follow-up time was 2227,3±3687 days, at the time we examined the files. 86% of the follow up time was under euthymic episode. We observed that when the patients are incompatible to the treatment they were switched to manic, when the treatment was inadequate they were switched to depressif episode. As a result of longitudinal evaluation, 95,4% of the patients used antipsychotic and mood stabilizer, 3,3 % of them used only mood stabilizer, 1,3 % of them used only antipsychotic drug, during the follow up time. The main finding of our study is the patients with early onset (18 year old and younger), unmarried, first episode is mania, do not show seasonal features, have psychotic sypmptoms, have hospitalization history and have more manic or hypomania epizode uses more antipsychotic drug. On the other hand patients with older age, married, first episode is depression, show seasonal feature and have more depressive episode uses more antidepressant and mood stabilizer drugs.As a result, antipsychotic drugs are being used more frequent and longer time in the treatment of bipolar disorder.