Obezitesi olan 9-18 yaş arası çocuk ve ergenlerde benlik algısı ve psikiyatrik komorbiditenin araştırılması

Abstract

Bu çalışmada, obezitesi olan 9–18 yaş arası çocuk ve ergenlerde benlik algısı ve psikiyatrik komorbiditenin araştırılması amaçlanmıştır. Bu amaçla Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Endokrinoloji Bilim Dalı polikliniğine başvuran hastalar değerlendirilmiştir. Onamı alınan hastalara sırasıyla Sosyodemografik Veri Formu, Piers–Harris Çocuklarda Öz Kavramı Ölçeği, Çocuklar İçin Depresyon Ölçeği (KDÖ), Durumluk–Sürekli Kaygı Ölçeği (DSKÖ), Kısa Semptom Envanteri (KSE), Çok yönlü beden–self ilişkisi ölçeği, Yeme Tutumu Testi (YTT) uygulanmıştır. Hastalar ve ailelerle yapılan görüşmede yeme tutum ve davranışları değerlendirilmiştir. İstatistiksel analiz SPSS programı ile yapılmıştır. Çalışmaya 26 kız, 21 erkek, toplam 47 hasta alınmıştır. Ortalama yaş 13,1 yıldır ve en küçük yaş 9, en büyük yaş 18 yıldır. Bu çalışmada; ortalama puan açısından durumluk kaygının daha obez olanlarda (BKI≥30) daha yüksek olduğu (p<0,05), ancak cinsiyetten veya çocuk / ergen olmadan anlamlı düzeyde etkilenmediği (p>0,05); sürekli kaygının ve depresyon puanının obezite derecesi, cinsiyet veya çocuk–ergen olma durumuna göre değişmediği (p>0,05) saptanmıştır. Örneklemin patolojik düzeydeki depresyon, durumluk kaygı ve sürekli kaygı oranlarının ise obezite derecesi, cinsiyet veya çocuk–ergen olma durumuna göre değişmediği (p>0,05) saptanmıştır. Öz–kavramı açısından daha obez olanların (BKI≥30; p<0,05) ve ergenlerin (p<0.01) daha gözde ve popüler olduklarını düşündükleri, kızların okul ile ilgili değerlendirmelerinin daha olumlu olduğu (p<0.01) bulunmuştur. KSE’de, daha obez olanların (BKI≥30; p=0.06) ve ergenlerin (p=0.06) istatistiksel açıdan anlamlı olmasa da daha hostil oldukları görülmüştür. Beden-self ilişkisinin obezite derecesinden etkilenmediği (p>0.05), kızların (p<0,01) ve ergenlerin (p<0,05) görünüşle ve ayrıca kızların (p<0,05) sağlıkla daha çok uğraştıkları saptanmıştır. Yeme tutumunun obezite derecesi ile değiştiği (p=0,05), ancak cinsiyet ya da çocuk–ergen olma durumuna göre değişmediği görülmüştür.

This study aimed to investigate the ego perception as well as psychiatric comorbidity in obese children aged between 9 and 18 years old. Patients admitted to the outpatient unit of Endocrinology, Department of Pediatrics at the Uludag University School of Medicine have been evaluated. In the study, Sociodemographic Data Form, The Piers–Harris Children's Self– Concept Scale, Kovacs Depression Scale for Children (DSC), STAI–I and STAI–II Anxiety Scale (SAS), Brief Symptom Inventory (BSI), Multi– dimensional Body–Self Relations Questionaire, Eating Attitude Test (EAT) were applied to patients after written consent was obtained. In the psychiatric interview with patients and their families, eating conducts and attitudes have been evaluated. The statistical analysis have been performed with SPSS program. Fortyseven patients (26 girls and 21 boys) were enrolled in the study. Mean age was 13,1 years with an age range of 9 years to 18 years. Mean results showed that state anxiety was higher in the more obese (BMI>30; p<0,05) but did not differ for gender or being a child or adolescent (p>0,05); and that trait anxiety and depression did not differ for degree of obesity, gender or being a child or adolescent (p>0,05). Ratio of pathologically high depression, state or trait anxiety did not differ for degree of obesity, gender or being a child or adolescent (p>0,05). Self-concept results showed that the more obese (BMI>30; p<0,05) and adolescents (p<0,01) regarded themselves as more popular, and that girls had a more positive self-concept in the scholastic field (p<0,01). The BSI showed a trend for more hostility in the more obese (BMI>30; p=0.06) and in adolescents (p=0,06). Body-self relation did not differ by degree of obesity (p>0.05), whereas girls (p<0,01) and adolescents (p<0,05) were more preoccupied with appearance and in addition girls (p<0,05) were more preoccupied with health. The eating attitude differed by the degree of obesity (p=0,05), although it did not change with gender or being a child or adolescent.