Diyabetik nefropatisi olan hastalarda iskemi modifiye albümin düzeyinin renal fonksiyon ile ilişkisi

Abstract

Diabetes mellitusun kronik komplikasyonlarının kontrol alınmasında önemli gelişmeler kaydedilmesine rağmen vasküler komplikasyonlar, en önemli morbidite nedeni olarak karşımıza çıkmaktadır. Diyabet insidansı dünyada hızla artmakta ve bu durum en çarpıcı biçimde gelişmiş olan ülkelerde tip 2 diyabette gözlenmektedir. Diyabetik nefropati (DNP) hastalarının %50-60'ını tip 2 diabetik hastalar oluşturmaktadır. Tip 1 diyabetik hastaların yaklaşık olarak %30-40'ında tanıdan ortalama 20 yıl sonra nefropati ortaya çıkmaktadır. Çoğu ülkede son dönem böbrek yetmezliğine yol açan en önemli neden DNP'dir ve diyaliz uygulanan hastaların büyük bir bölümünü diyabetliler oluşturmaktadır.DNP etyopatogenezi halen tam olarak anlaşılamamış olmasına rağmen genetik yatkınlık, hiperglisemi, hemodinamik ve metabolik değişiklikler gibi sorumlu tutulan çeşitli faktörler vardır. Hücre hasarına yol açan reaktif oksijen ürünleri (ROS) ile hasarı önleyici antioksidan savunma sistemi arasındaki dengenin bozulmasının, diyabet ve komplikasyonlarının oluşumunda anahtar rol oynadığı düşünülmektedirİskemik olaylar sonucunda normal insan serum albümininde hidroksil radikalinin etkisiyle N Terminal bölgesinde yapısal değişiklik meydana gelir ve yeni oluşan molekül iskemi modifiye albümin (İMA) olarak isimlendirilir. Birçok çalışmada oksidatif stres göstegesi olarak tanımlanmış ve kullanılmış olan İMA, iskeminin olduğu birçok hastalıkta artmış olarak tespit edilmiştir. Ancak literatürde daha önce renal replasman tedavisi almayan DNP'li hastalarında çalışılmamıştır. Bu nedenle çalışmamızda DNP'li hastalarda renal fonksiyonlar ile İMA arasındaki ilişkiyi değerlendirmeyi amaçladık.Olgular üç grupta değerlendirildi. Grup 1'e; evre 3-4 diyabetik nefropatili 46 hasta, Grup 2'ye; normoalbüminürik ve diyabetik 48 hasta, Grup 3'e de sağlıklı gönüllü 46 olgu dahil edildi. Hastalar 0. ve 4-6. aylar arasında olmak üzere iki kez değerlendirildi. İMA, albümin kobalt bağlama (ACB) yöntemi ile çalışıldı. DNP hastalarında albümin değerlerleri düşük olabileceğinden serum albümin konsantrasyonuna göre düzeltilmiş İMA (D-İMA) hesaplaması yaptık. Grup 1, 2 ve 3'ün İMA1 ortalama değerleri sırasıyla; 0,527 ABSU, 0,484 ABSU ve 0,466 ABSU olarak bulundu. 3 grubun İMA1 değerleri karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptandı (p=0,006). Grup 1'in İMA1 değerlerinin grup 3'e kıyasla anlamlı olarak yüksek olduğu görüldü. Grup 1 ile grup 2 arasında ve grup 2 ile grup 3 arasında ise anlamlı farklılık yoktu. Gruplar arasında GFR yüzde değişimi ile İMA yüzde değişimi arasında anlamlı ilişki saptanmadı. Gruplar, spot idrarda albümin/kreatinin oranı (ACR) bakımından 0-29 ile 30 ve üzeri mg/g Kr olmak üzere iki gruba ayrıldığında ACR açısından anlamlı fark bulundu (p=0,001). Bu farkın grup 1'deki ACR ortalamasının yüksekliğinden kaynaklandığı gözlendi.Çalışmamızda, DNP'li hasta grubunda İMA değerleri anlamlı olarak yüksek saptandı. Elde ettiğimiz sonuçlar, diyabetik nefropati patogenezinde oksidatif stresin önemli rol oynadığını desteklemektedir. İMA'nın diyabetik hastalarda DNP taramasında yardımcı olabilecek bir marker olarak kullanılabileceği düşüncesindeyiz. Fakat İMA, daha önce değindiğimiz birçok etmen ve hastalıktan etkilenebileceğinden yapılacak geniş kapsamlı çalışmalar ile sonuçlar desteklenmelidir.

Despite significant progress in taking control of chronic complications of diabetes mellitus, vascular complications emerges as the most important cause of morbidity. The incidence of diabetes is increasing rapidly around the world, and this most dramatically observed in type 2 diabetes in developed countries. Type 2 diabetic patients constitute 50-60% of diabetic nephropathy. About 30-40% of type 1 diabetic patients develop nephropathy approximately 20 years after the diagnosis. In most countries the most important cause of end stage renal failure is diabetic nephropathy and diabetic patients constitute a large portion of patients with undergoing dialysis.The etiopathogenesis of diabetic nephropathy is not yet fully understood but there are factors which are thought to be responsible such as genetic predisposition, hyperglycemia, hemodynamic and metabolic changes. Deterioration of the balance between reactive oxygen species (ROS) leading to cell injury and the antioxidant defense system that prevents the damage thought to play a key role in the development of diabetes and its complications.As a result of ischemic events, structural changes occur in the N terminal region of the normal human serum albumin with the effect of hydroxyl radical and the newly formed molecule is called ischemia modified albumin (IMA). IMA, which has been identified and used as a sign of oxidative stress in many studies, is found to be elevated in many ischemic diseases. But it has not been studied in the literature in patients with diabetic nephroathy who are not treated with renal replacement therapy. In our stufy we aimed to determine the relationship between renal function and IMA in patients with diabetic nephropathy.The patients were evaluated in three groups. Group 1 included 46 patients in stage 3-4 diabetic nephropathy, Group 2 included normoalbuminuria and diabetic 48 patients and Group 3 included 46 healthy volunteer. Patients were evaluated twice on months 0. and 4-6. IMA was studied by the method of albumin cobalt binding (ACB). We calculated IMA (D-IMA) corrected for serum albumin concentration may be low in patients with DNP. The mean values of İMA1 in group 1, 2 and 3 was 0.527 ABSU, 0.484 ABSU and 0.466 ABSU respectively. When we compared the values of İMA1 in three groups, there was statistically significant difference (p=0,006). İMA1 values of group 1 was significantly higher than group 3. There wasn?t significant difference between group 1 and group 2; and group 2 and group 3. There wasn?t significant correlation between the groups regarding percent change of IMA and percent change of GFR. When groups were separated into two groups in terms of ACR, 0-29 and 30(+) mg/g Cr, we found significant difference (p=0,001). This difference was attributed to high average of the ACR in group 1.In our study, IMA values were significantly higher in patients with diabetic nephropathy. The results supports the important role of oxidative stress in the pathogenesis of DNP. We think that, IMA can be used as a marker that may aid in screening for DNP in diabetic patients. But IMA, as previously mentioned, can be affected by many factors and diseases so that the results of this study should be supported by comprehensive studies.