Arthur Schopenhauer'ın özgürlük anlayışı

Abstract

Özgürlük probleminin varlık ve kişinin varlıkla kurduğu epistemolojik ilişki temelinde çözülebileceğini ileri süren Schopenhauer varlığın ve kişinin gerçek doğasının ifşa edilmesini, özgürlük düşüncesinin doğru bir şekilde anlaşılması için vazgeçilmez bir unsur olarak görmektedir. Ona göre varlık, kendinde-şey olarak istemedir, kişi ise bir tasarım olarak bu istemenin nesneleşmiş halidir. Kişinin özgür olup olamayacağını belirleyen şey onun istemeyle kurduğu epistemolojik bağlantının biçimidir. Kişi istemenin bir görünüşü olarak bilgisiyle istemenin amacını onayladığı müddetçe özgürlük gerçekleştirilemez. Özgürlük sadece kişi, istemenin gerçek doğasını görüp onu bütünüyle yadsıdığında ortaya çıkar. Bu çalışmanın amacı, Schopenhauer'ın metafizik ve ontoloji temelli özgürlük kavrayışının izlerini sürerek, özgürlük probleminin çözümü için bu temellerin ne gibi avantajlar ve dezavantajlar ortaya çıkardığını tartışmaktır.

Schopenhauer who asserts that the problem of freedom can be solved on the basis of being and the epistemological relation of person which he sets up with the being, considers the disclosure of the true nature of being and person as an indispensable element in order to understand truly the idea of freedom. According to him the being as a thing-in-itself is will, and the person as a representation is an objectification of that will. The thing which determines whether the person will be free or not is the form of his epistemological connection which he sets up with the will. Freedom can not be achieved as long as the person as an appearance of the will, affirms with his knowledge the purpose of the will. Freedom occurs only when the person sees the true nature of the will and denies it entirely. By tracing the signs of Schopenhauer?s metaphyisical and ontological based conception of freedom, the aim of this study is to discuss which advantages and disadvantages emerge from these grounds in order to solve the problem of freedom.