A structuralist approach to Harold Pinter’s the dumb waiter

Abstract

Structuralism is an approach that seeks to decode the encoded whole consisting of a system to explore a textual work’s deep structure from the surface structure. This study analyses Harold Pinter’s “The Dumb Waiter” (1960) according to the structuralist approach. The harmony of the play’s deep structure performs on binary opposition between Ben and Gus who repeat mechanical behaviours and conversations since they are imprisoned for a while in a narrow space. Concrete mechanical elements such as the lavatory and the dumb waiter also repeat the same activities. Although the play is over, the melody continues since Ben and Gus are given no role other than being hitmen and victims. As for the deep meaning, individuals who appear as a functional part of the mechanism show the possibility that the oppressive mechanism may become inoperable as a result of questioning the mechanism.

Yapısalcılık, bir metinin yüzey yapısından derin yapısına ulaşmak için bir sistemin kodlanmış bütünün kodunu çözmeye çalışan bir yaklaşımdır. Bu çalışma, Harold Pinter’in “Gitgel Dolap” (1960) adlı oyununu yapısalcı yaklaşımla inceler. Derin yapıda oyunun uyumu Ben ve Gus arasında ikili karşıtlık üzerine kurulu olup, dar bir uzamda belli bir süreliğine hapsedildikleri için mekanik davranışlar ve konuşmalar tekrarlar. Sifon ve gitgel dolap gibi somut mekanik öğeler de aynı faaliyetleri tekrarlar. Oyun bitmesine rağmen oyunun ezgisi devam eder çünkü Ben ve Gus’a tetikçi ve kurban olmaktan başka bir rol verilmez. Oyunun derin anlamına gelince, mekanizmanın işlevsel bir parçası olarak görünen bireyler mekanizmayı sorgulamaları sonucunda baskıcı mekanizmanın işleyemez duruma gelebileceğini gösterir.