Omalizumab (anti - IG E) tedavisinin hipereozinofilik olan ve olmayan alerjik astımlı hastalarda etkinliğinin retrospektif olarak karşılaştırılması

Abstract

Astım çeşitli inflamatuar hücrelerin ve birçok mediatörün rol aldığı kronik, inflamatuar bir hava yolu hastalığı olup havayollarının yeniden yapılanmasına (remodeling), mukus aşırı sekresyonuna, havayolu aşırı duyarlılığına ve bronkospazma neden olmaktadır. Astımlı hastada gelişen Tip 2 inflamasyon; Thelper2 ya da Tip 2 ILC hücrelerinin aktivasyonuna bağlı olarak salınan IL-4, IL-5, IL-9, IL-13 gibi sitokinlerin yer aldığı, allerjenlere cevap olarak B lenfositler aracılığı ile spesifik IgE üretiminin olduğu ve/veya eozinofillerin yoğun olarak rol aldığı hava yolu inflamasyonudur. Optimum tedaviye rağmen yeterli klinik yanıt alınamayan ağır astımlıların fenotiplendirilmesi ve atopik ise Anti-IgE, hipereozinofilik ise Anti-IL-5 verilmesi önerilmektedir. Her iki biyolojik ajana da uygun olan overlap hastalarda bu iki biyolojik ajandan hangisinin seçileceği ile ilgili yeterli veri bulunmamaktadır. Bu çalışmadaki amacımız; kontrolsüz ağır alerjik astımlı hastalardaki omalizumab tedavisinin güvenlik ve etkinliğinin yanında, omalizumabın hipereozinofilik olan ve olmayan astımlılardaki etkilerini karşılaştırmaktır. Çalışmaya Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Göğüs Hastalıkları İmmunoloji Alerji Polikliniği’nde omalizumab tedavisi alan ağır alerjik astımlı 116 hasta dahil edildi. Tümü atopik olan hastalar eozinofil sayısına göre 300 altı ve 300 üzeri olmak üzere 2 gruba ayrıldı. Omalizumab tedavisi ile hastaların atak sayılarında anlamlı azalma, AKT skorlarında anlamlı yükselme saptandı. Eozinofil sayısı<300 olan hasta grubunda FEV1 düzeyindeki yükselme anlamlı bulunmaz iken, eozinofil sayısı≥300 olan hasta grubunda FEV1 düzeyinde anlamlı yükselme saptandı. Her 2 grupta da PEFmetre değerlerinde anlamlı yükselme görüldü. Omalizumabın 4. ayında atak sayılarındaki düşme ile spirometri değerlerinde ve AKT skorlarındaki yükselme her iki grupta benzer bulundu. iii Çalışmamızda; omalizumabın hipereozinofilik overlap hastalarda eozinofili düşük olanlar kadar etkili olduğu sonucuna ulaştık.

Asthma is an inflammatory airway disease involving various inflammatory cells and many mediators; which causes reorganization of airway (remodeling), mucus hypersecretion, airway hypersensitivity and bronchospasm. Type 2 inflammation that develops in an asthmatic patient contains cytokines such as IL-4, IL-5, IL-9, IL-13 which are released due to the activation of Thelper 2 or Type 2 ILC cells, specific IgE is produced by B lymphocytes in response to allergens and / or eosinophils are heavily involved. Severe asthmatics who do not have sufficient clinical response despite optimum treatment should be phenotyped. They are recommended to be given Anti-IgE if they are atopic and Anti-IL-5 if they are hypereosinophilic. In overlap patients who are suitable for both biological agents, there is not enough data for the selection of the agent. Our aim in this study is to find out the reliability and effectiveness of omalizumab therapy in patients with uncontrolled severe allergic asthma. Furthermore, we compare the effects of omalizumab in hypereosinophilic and normoeosinophilic asthmatics. In this study, 116 patients from Uludağ University Medical Faculty Chest Diseases Immunology Allergy Outpatient Clinic with severe allergic asthma who received omalizumab treatment were included. Patients who are all atopic, were divided into two groups according v to the number of eosinophils below and above 300, respectively. With omalizumab treatment, a significant decrease in the number of attacks and a significant increase in AKT scores were found. In the patients with the eosinophil number less than 300, the increase in FEV1 level was not found to be significant. However, a significant increase in FEV1 level was found in the patients with eosinophil number larger than 300. In both groups, significant increase was observed in the PEFmeter values. In the 4th month of omalizumab treatment, the decrease in the number of attacks as well as the increase in spirometry values and ACT score were found to be similar in both groups. Our work concludes that omalizumab is as effective in hypereosinophilic overlap patients as in those with low eosinophilia