Akne vulgarisi olan 12-18 yaş arası çocuk ve ergenlerde akne şiddeti ile yaşam kalitesi, psikiyatrik komorbidite, benlik algısı ve intihar olasılığı ilişkisinin araştırılması

Abstract

Akne vulgaris prevelansı yüksektir ve psikososyal işlevselliği kısıtlayabilir. Bu çalışmada, 12-18 yaş arası akne vulgarisli hastalarda akne şiddeti ile yaşam kalitesi, psikiyatrik komorbidite, benlik algısı ve intihar olasılığı ilişkisinin incelenmesi amaçlandı.Kırk akne hastası (21 kız, ortalama yaş 15;9 yıl), aknesi olmayan kontrol grubu (n:40; 20 kız, ortalama yaş 15;6 yıl) ile karşılaştırıldı. Sosyodemografik Form, Global Akne Derecelendirme Sistemi, Çocuklar İçin Depresyon Envanteri, Durumluluk?Sürekli Kaygı Envanteri (STAI?I, STAI?II), Kısa Semptom Envanteri (KSE), Çok Yönlü Beden Self İlişkileri Ölçeği, Piers-Harris Çocuklarda Öz Kavramı Ölçeği, İntihar Olasılığı Ölçeği ve Çocuklar İçin Yaşam Kalitesi Ölçeği uygulandı. İstatistiksel analizlerde SPSS 13 uygulandı.Akne şiddeti hastaların %37.5'sinde hafif, %43.8'inde orta ve %18.8'inde ağırdı. Hastaların %40'ında ve kontrollerin %42.5'da anksiyete ve/veya depresyon düzeyi patolojikti (p>0.05).Çalışma gruplarının ölçek puanları karşılaştırıldığında, yaşam kalitesi ebeveyn bildirimi, akne grubunda (toplam, fiziksel) yüksekti (p<0.05).Akneli 12-14 yaşındakilerde, 15-18 yaşındakilere göre KSE (obsesyon/kompulsiyon, kişilerarası duyarlılık, psikotisizim, semptom rahatsızlığı) düşük; özkavram (fiziksel görünüm) yüksekti (p<0.05).Akne süresi, ölçek puanlarıyla korelasyon göstermedi (p>0.05). Akne skoru, beden self ilişkisiyle (görünüş, fiziksel yeterlilik, beden alanları doyumu) doğru orantılı; hastanın algıladığı akne şiddeti ise, beden self ilişkisiyle (görünüş, sağlık, beden alanları doyumu) ters orantılıydı (p<0.05).Hastanın algıladığı kısıtlanma düzeyi: depresyon, anlık anksiyete, KSE (çoğu altölçek), intihar olasılığı (umutsuzluk, düşmanlık, toplam), beden self ilişkisi (görünüşe yönelim), yaşam kalitesi ergen (toplam, fiziksel) ve ebeveyn (fiziksel) bildirimi ile ters orantılı saptandı (p<0.05).Akne vulgaris'te, hastanın algıladığı akne şiddeti ile etkilenme düzeyinin belirlenmesi ve gereğinde psikiyatriste yönlendirme, psikososyal işlevselliğin korunmasında katkı sağlayacaktır.

Acne vulgaris is prevalent and may lead to psychosocial impairment. This study investigated relationships between acne severity and quality of life, psychiatric comorbidity, self-concept, suicide risk in 12-18 year-olds with acne.Forty patients (21 girls, mean age 15;9) were compared to 40 acne-free controls (20 girls, mean age 15;6). Sociodemographic form, Global Acne Grading System, Children?s Depression Inventory, State-Trait Anxiety Inventory (STAI?I, STAI?II), Brief Symptom Inventory (BSI), Multi-dimensional Body-Self Relations Questionnaire, Piers-Harris Children?s Self-Concept Scale, Suicide Probability Scale and Pediatric Quality of Life Inventory were applied. SPSS v.13 was used for statistical analysis.Acne severity was rated low (37.5%), medium (43.8%) or high (18.8%). Anxiety and/or depression were pathological in 40% of patients and 42.5% of controls (p>0.05).Tool score comparisons showed higher quality of life parent report (total, physical) in patients versus controls (p<0.05).BSI (obsession/compulsion, interpersonal sensitivity, psychoticism, symptom disturbance) was lower and self-concept (physical appearance) was higher in 12-14 than in 15-18 year-olds (p<0.05).Acne duration did not correlate with tool scores (p>0.05). Acne scores correlated positively with body-self relation (appearance, physical sufficiency, body areas satisfaction). Perceived acne severity correlated negatively with body-self relation (appearance, health, body areas satisfaction) (p<0.05).Perceived impairment correlated negatively with depression, state anxiety, BSI (most subscales), suicide probability (hopelessness, hostility, total), body-self relation (aspect orientation), quality of life adolescent (total, physical) and parent (physical) reports (p<0.05).Determining perceived acne severity and impairment, considering psychiatric referrals will help retain psychosocial function.