Akut spinal yaralanmanın tedavisinde riluzol, metilprednisolon ve bu iki ilacın kombinasyonunun spinal dekompresyona etkisinin in vivo sıçan modelinde karşılaştırılması

Abstract

Amaç: Çalışmamızda amaç riluzol, MPS ve iki ilacın kombinasyonun akut spinal travma oluşturulmuş bir sıçan modelinde medikal tedavi etkinliğinin elektrofizyolojik ve histopatolojik olarak belirlenmesi ve karşılaştırılmasıdır. Gereç ve Yöntem: Çalışmamızda 59 adet sıçan kontrol, riluzol, MPS ve riluzol + MPS olmak üzere 4 gruba ayrılmıştır. Akut spinal travma, sıçanlara laminektomi uygulanıp epidural aralıkta ilerletilen embolektomi kateterinin şişirilmesi yöntemiyle yaratılmış ve denekler 7 gün boyunca izlenmiştir. Medikal tedavi uygulanmış, nöromonitörizasyon ile elektrofizyolojik kayıt yapılmış ve gruplar arası amplitüd–latans değerleri karşılaştırılmıştır. 7 gün sonunda denekler sakrifiye edilmiş ve gruplar arası histopatolojik inceleme ve karşılaştırma yapılmıştır. Bulgular: İstatistiksel olarak deney prosedürünün benzer akut spinal travma yaratması ve deneklerin elektrofizyolojik olarak homojen olması test edilmiştir. Spinal kord hasarı gerçekleştirilmesi sonrası alınan amplitüd ve latans değerlerinin farklılığı açısından anlamlı bir ilişki gözlenmemiştir. İlaç üstünlükleri de karşılaştırılmış ve amplitüd açısından riluzol tedavi grubu amplitüd değerinde en fazla artışı sağlamasına rağmen, hiçbir tedavinin kontrol grubuna göre anlamlı bir iyileşme sağlamadığı görülmüştür. Tedavi gruplarının birbirlerine üstünlüklerine bakıldığında ise riluzol ve riluzol + MPS tedavi gruplarınn, MPS tedavi grubuna göre amplitüdde anlamlı olarak daha fazla iyileşme sağladığı gözlenmiştir. Latans açısından, hiçbir tedavinin kontrol grubuna göre ve birbirlerine göre anlamlı bir iyileşme sağlamadığı görülmüştür. Son olarak histopatolojik inceleme, alınan medulla spinalis kesitlerinde kavitasyon alanı hesabına dayanarak yapılmış ve riluzol tedavi grubunda, kontrol grubuna ve MPS tedavi grubuna göre anlamlı olarak daha az kavitasyon alanı olduğu görülmüştür. Bunlara karşılık MPS ve riluzol + MPS tedavi gruplarının kontrol grubuna göre anlamlı bir fark sağlamadığı gözlenmiştir. Sonuç: Akut spinal yaralanmada klasik MPS tedavisinin fayda göstermediği görülmektedir. Elektrofizyolojik sonuçlara anlamlı düzeyde etki etmemesine rağmen histopatolojik iyileşme olarak riluzolün kendini kanıtladığı düşünülmektedir.

Purpose: The aim of our study was to determine and compare the efficacy of riluzole, methylprednisolone, and the combination of two drugs in a rat model with acute spinal trauma, electrophysiologically and histopathologically. Material and Methods: 59 rats were divided into 4 groups as control, riluzole, MPS and riluzole+MPS. Acute spinal trauma was created on subjects by inflating the embolectomy catheter which was advanced in the epidural space after applying laminectomy and the subjects were followed for 7 days. Medical treatment was administered, electrophysiological recording was made with neuromonitoring and the amplitude–latency values between the groups were compared. At the end of 7 days, subjects were sacrificed and histopathological examination and comparison was made between the groups. Results: Statistically, no significant relationship was observed in terms of the difference in amplitude and latency values obtained after spinal cord injury for experimental homogenity. Drug superiorities were compared and although the riluzole group provided the greatest increase in amplitude, no treatment provided a significant improvement. The riluzole and riluzole + MPS groups provided significantly more improvement in amplitude than the MPS group. For latency, no treatment provided a significant improvement compared to the control group and each other. Finally, histopathological examination was made and found that there was significantly less cavitation area in the riluzole group than the control and MPS groups. However, MPS and the riluzole + MPS groups didn't provide a significant difference compared to the control group. Conclusion: It seems that MPS treatment does not show any benefit in acute spinal injury. Although it does not affect the electrophysiological results significantly, it is thought that riluzole has proven itself in histopathological recovery.