Rusya’nın Putin dönemi Suriye politikasının neoklasik realizm bağlamında analizi

Abstract

Tarih boyunca büyük güçlerin çıkar mücadelesine ev sahipliği yapmış olan Orta Doğu coğrafyası günümüzde de hala bu özelliğini korumakta ve büyük güçlerin mücadele alanı olarak karşımıza çıkmaktadır. Rusya için de bu bölge güney sınırlarının güvenliği ve jeopolitik olarak çevrelenmişlik algısının kırılması bağlamında her zaman önemli bir coğrafya olmuştur. Çarlık Rusya’sı döneminden itibaren Rusya tarafından bölgeye duyulan ilgi dönem dönem dış politikada ikinci plana atılsa da günümüze kadar sürmüştür. Bölge devletlerinden özellikle Suriye ile derin ve tarihsel bağlara sahip olan Rusya 2010’da Tunus’ta patlak veren ve Arap Baharı olarak literatüre geçen sürecin bölgedeki tek müttefiki Suriye’ye sıçramasıyla birlikte sessiz tutumunu bırakarak proaktif bir yaklaşımla olaylara müdâhil olmuştur. Bu tezde ele alınan konu, devletlerin dış politika yapım süreçlerinin analizinde etkili olan sistemik uyarıcı faktörlerin yanı sıra iç faktörlerin de analize dâhil edilmesi gerektiğini savunan Neoklasik Realizm perspektifinden analiz edilmiştir. Bu kapsamda Rusya Federasyonu'nun Suriye politikası; iç faktörler kategorisinde yer alan Rusya'nın devlet içi özelliği ve devlet lideri algısı üzerinden değerlendirilmiştir. Neoklasik Realizm çerçevesinde ele alınan bu tez çalışması, Rusya Federasyonu'nun Putin dönemindeki dış politika davranışlarını devlet içi değişkenler ve lider faktörü bağlamında analiz etmiştir. Neoklasik Realizm bağlamında, Putin döneminde Rusya Federasyonu'nun dış politika çıktıları üzerinde iç değişkenlerin ve lider faktörünün etkileri incelenmiştir.

The Middle East geography, which has hosted the struggle for the interests of the great powers throughout history, still maintains this feature today and appears as the field of the struggle of the great powers. For Russia, this region has always been important geography in terms of the security of its southern borders and breaking the perception of geopolitical containment. Since the period of Tsarist Russia, the interest in the region of Russia has continued until today, although it has been thrown into the background in foreign policy from time to time. Russia, which has deep and historical ties with the regional states, especially Syria, left its silent stance and became involved in the events with a proactive approach, after the process that broke out in Tunisia in 2010 and went into the literature as the Arab Spring, spread to Syria, its only ally in the region. The subject discussed in this thesis is analyzed from the perspective of Neoclassical Realism, which argues that the internal factors should be included in the analysis as well as the systemic stimulus factors that are effective in the analysis of the foreign policy-making processes of the states. In this context, the Syrian policy of the Russian Federation; has been evaluated through the intrastate characteristic of Russia, which is in the category of internal factors, and the perception of the state leader. This thesis, which is handled within the framework of neoclassical realism, has analyzed the foreign policy behaviors of the Russian Federation in the Putin period in the context of domestic variables and the leader factor. In the context of Neoclassical Realism, the effects of internal variables and the leader factor on the foreign policy outputs of the Russian Federation during the Putin period were examined.