Paul Ricoeur’de sembol hermeneutiği

Abstract

Ricoeur açısından dilsel ifadeler çoğunlukla kapalıdır, bulanıktır, açık-seçik değildir. Dilde bir söylemin birincil/literal/lafzi anlamının içinde başka bir anlam kendini gizler. Dilde yer alan bu çok anlamlı yapıyı sembol olarak adlandıran Ricoeur, metaforu çok anlamlılığı yaratması bakımından sembole geçiş aşaması olarak görür. Yorumu da semboldeki bu çok anlamlılığı kavrayan, bu anlamların şifresini çözen bir düşünce faaliyeti olarak belirler. Yorumlama kuramı veya yorumbilgisi olarak Hermeneutiği ise, semboldeki anlam belirsizliğini, anlam çeşitliliğini ve anlam zenginliğini kavramaya yönelik bir yöntem olarak tanımlar. Bu bağlamda bu çalışmanın amacı sembol ile yorum, sembol ile anlam ve sembol ile metafor arasındaki ilişkiyi açıklayarak Ricoeur’de sembol hermeneutiğinin nasıl ortaya çıktığını ortaya koymaktır.

According to Ricoeur, linguistic expressions are mostly obscure, blurred, and not explicit. In language, another meaning conceals itself within the obvious meaning of discourse. Naming this polysemous structure in language as a symbol, Ricoeur sees metaphor as a transitional stage to symbol in terms of creating polysemy. He determines the interpretation as a thought activity that grasps this polysemy in the symbol and decodes these meanings. He defines hermeneutics as a method for grasping the ambiguity of meaning, diversity of meaning, and abundance of meaning in the symbol. In this context, the aim of this study is to reveal how the symbol hermeneutics emerges in Ricoeur by explaining the relationship between symbol and interpretation, symbol and meaning and symbol and metaphor.