Spontan pnömotoraks tedavisinde videotorakoskopik kama rezeksiyon (Blebektomi/Büllektomi) ile lazer ablasyon yönteminin karşılaştırılması

Abstract

Spontan pnömotoraks göğüs cerrahisinde çoğunlukla genç yetişkinlerde sık görülen ve acil tüp torakostomi gerektiren bir durumdur. Bilinen eniyi tedavisi acil şartlarda tüp torakostomi ve açık/videotorakoskopik büllektomidir. Cerrahi girişimlerin amacı akciğerin tam ekspansiyonunu sağlamak ve nüks pnömotoraks oranını en aza indirmektir. Ancak optimal tedavi seçimi konusunda henüz tam bir fikir birliği yoktur. Videotorakoskopik (VTB) büllektomi son yıllarda minimal travma, kısa yatış süresi ve daha az ağrı nedenleriyle torakotomi ile büllektomiye tercih edilmektedir. Daha az invaziv olan torakoskopik elektroablasyon, fibrin yapıştırıcı uygulaması ve lazer ile ablasyon yöntemleri de denenmiştir.Ocak 2006?Haziran 2009 arasında 40 primer spontan pnömotoraks hastası çalışmaya dahil edildi. Hastalar videotorakoskopik büllektomi (VTB) ve videotorakoskopik lazer ablasyon (VTLA) uygulanmak üzere iki gruba randomize edildiler. Operasyon endikasyonları her iki grupta da: uzamış hava kaçağı, nüks veya kontralateral pnömotoraks veya mesleki nedenlerdi. Operasyon yöntemleri özellikle nüks, komplikasyon, toraks tüpü kalış süresi ve yatış süreleri açısından karşılaştırıldılar. VTB grubunda 20 hastanın bir tanesinde (%5) uzamış hava kaçağı yaşandı. Hastanede ortalama kalış süresi 2,75 (2-4) ve dren kalış süresi 2,3 (1-7) gündü. VTLA grubunda ise 15 hastada (%75) uzamış hava kaçağı veya plevral hava (pleural space) problemi tespit edildi. Bu grupta hastalar ortalama 3,7 (2-10) gün hastanede yatarken toraks tüpü kalış süresi 7,9 (2-14) gündü. VTB grubunda bir (%5) hastada nüks tespit edilirken VTLA grubunda bir hastada diren çekilmesi sonrası pnömotoraks tespit edildi. Komplikasyon oranı ve dren kalış süresi lazer ablasyon grubunda istatiksel olarak anlamlı şekilde fazlaydı (p <0.001).Sonuç olarak VTLA sonrası uzamış hava kaçağı veya plevral hava problemi daha sık görülmekle birlikte primer spontan pnömotoraks tedavisinde her iki yöntemde güvenilirdir. VTLA akciğer parankim kaybı oluşturmaması, stapler gerektirmemesi ve özellikle birden fazla bül/bleb ratslanılan olgularda avantaj sağlamaktadır.

Primary spontaneous pneumothorax is seen in young adults that requires an urgent tube thoracostomy. Tube thoracostomy and open or videothoracocscopic bullectomy is known as best treatment method. The aim of surgery is to obtain complete lung expansion and to minimize recurrence. But there is no universal agreement regarding surgical treatment. In recent years, videothoracoscopic bullectomy (VTB) is prefered to thoracotomy because of its being less invasive resulting in shorter hospital stay and less pain. Furthermore less invasive procedures such as thoracoscopic electroablation and fibringlue methods also tried.Between January 2006-June 2009 40 patients with primary spontaneous pneumothorax were included in our study. Patients were randomised into two groups in one of which videothoracoscopic bullectomy (VTB) and in the other videothoracoscopic laser ablation (VTLA) method was applied. Surgical treatment indications were prolonged air leakage, recurrent or bilateral pneumothorax and an occupational situation. Surgical procedures were compared for recurrence, complication, drainage time and hospitalization.In VTB group 1 of 20 patients (%5) had prolonged air leakage. Mean hospital stay was 2,75 (2-4) days and drainage time was 2,3 (1-7) days. In VTLA group 15 of 20 patients (%75) had prolonged air leakage or pleural space problem. In this group hospital stay was 3,7 (2-10) days and drainage time was 7,9 (2-14) days. The statistical significance (p?0.001) was observed for a complication rate and drainage time VTLA group when compared to VTB group.In conculusion, although prolonged air leak and/or pleural space problem were observed in patients undergoing VTLA method, both procedures are safe with comparable results. Because of parenchyma protection and not requiring stapler use, VTLA is and advantageous in patients with more than one bulla/bleb.