The effect of integrated maths lessons with children’s literature on problem solving attitudes and self-efficacy

Abstract

The aim of this study is to examine the effect of mathematics courses integrated with children’s literature on the problem-solving skills and strategies, the attitudes towards mathematical problem solving, the mathematical connection self-efficacy and mathematical self-efficacy levels of 8th grade students. The quasi-experimental design with pretest-posttest control group was used. The research was conducted with 30 students. The data were obtained by using the Attitude Scale towards Mathematical Problem-Solving, the Problem-Solving Skills and Strategies Questionnaire, the Mathematical Self-Efficacy Scale and the Mathematical Connection Self-Efficacy Scale. Data were analyzed using Kolmogorov Smirnov, Shapiro Wilk, related samples t-test, Wilcoxon Signed Ranks test, independent samples t-test and Mann Whitney U tests. No statistically significant difference was found between the pretest and posttest scores of the experiment and control groups. However, it was observed that there was a positive change in the scores of the experiment group in the "Assessment of the Problem Solving" sub-topic of the problem-solving skills and strategies questionnaire. This finding can contribute to the evaluation of the solution of the problem, which has an important role in the problem-solving stages. Finally, the current findings differ slightly from the literature that argues that children’s literature integration has many contributions. Some suggestions for further studies and implications have been made according to the results.

Bu araştırmanın amacı, çocuk edebiyatıyla bütünleştirilmiş matematik derslerinin 8. sınıf öğrencilerinin matematik problemi çözmeye yönelik tutumlarına, problem çözme becerilerine ve stratejilerine, matematiksel ilişkilendirme özyeterlikleri ile matematiksel özyeterlik düzeylerine etkisini incelemektir. Araştırmada deneysel araştırma yöntemlerinden öntest-sontest kontrol gruplu yarı deneysel desen kullanılmıştır. Araştırma 30 sekizinci sınıf öğrencisi ile yürütülmüştür. Araştırmanın verileri Matematik Problemi Çözmeye Yönelik Tutum Ölçeği, Problem Çözme Beceri ve Stratejileri Anketi, Matematiksel Özyeterlik Ölçeği ve Matematiksel İlişkilendirme Özyeterlik Ölçeği kullanılarak elde edilmiştir. Veriler Kolmogorov Smirnov, Shapiro Wilk, İlişkili Örneklemler T-testi, Wilcoxon İşaretli Sıralar testi, İlişkisiz Örneklemler T-testi ve Mann Whitney-U testleri kullanılarak analiz edilmiştir. Araştırmadan elde edilen bulgulara göre, çocuk edebiyatı ile bütünleştirilmiş matematik dersleri sonrası deney ve kontrol gruplarında bulunan 8. sınıf öğrencilerinin matematik problemi çözmeye yönelik tutum, matematiksel ilişkilendirme özyeterliği ve matematiksel özyeterlik düzeylerine ilişkin ön test ve son test puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunamamıştır. Ancak deney grubu öğrencilerinin puanlarında problem çözme beceri ve stratejileri anketinin “Problemin Çözümünü Değerlendirme” başlığına ilişkin olumlu yönde bir değişimin olduğu gözlemlenmiştir. Araştırmanın bu bulgusunun çocuk edebiyatı ve matematik öğretimi bütünleştirmesinin problem çözme aşamalarında önemli bir yeri olan problemin çözümünü değerlendirme aşamasına katkı sağlayabileceği düşünülmektedir.