İntratekal hyaluronik asit, tenoksikam ve piroksikam uygulamalarının tendon iyileşmesi ve yapışıklık oluşumu üzerine etkisi

Abstract

Tendon yapışıklıkları; tendon yaralanması, enflamasyon, enfeksiyon, cerrahi onarımlar, yabancı cisim tipi reaksiyon ve immobilizasyona bağlı olarak gelişebilir. Tendon iyileşmesini ekstrensek iyileşmeden, yapışıklıkların daha az beklendiği entrensek iyileşme yönüne kaydırabilecek bir yöntem henüz kesin olarak bilinmemektedir. Hyaluronik asitin sinovyal sıvıların doğal bir elemanı olarak bulunması, tendon ve tendon kılıfı arasında biyomekanik bir engel oluşturması, biyolojik bir osmotik membran oluşturarak tendon çevresinden diffuzyonla iyileşme elemanlarının tendona ulaşmasını sağlaması ve bilinen bir yan etkisinin olmaması nedeni ile tendon yaralanmalarının tedavisine yardımcı olarak kullanılabileceği görüşünü gündeme getirmiştir. NSAİ ilaçların enflamasyonu baskılayarak bu iki iyileşme süreci arasındaki dengeyi entrensek iyileşme yönüne itebileceği de yaygın olarak kabul edilmektedir. Tenoksikam ve piroksikam gibi NSAİ ilaçların potent enflamasyon baskılayıcı etkilerinin olduğubilinmektedir. Bu nedenle tendon yaralanmalarının iyileşmesine olumlu katkıları olabileceğini düşündüğümüz hyaluronik asit, tenoksikam, piroksikam ve serum fizyolojik ile bir çalışma planlandı. Çalışma; ağırlıkları 1.0-1.3 kg arasında değişen 12 haftalık 55 adet tavukta toplam 110 parmakta gerçekleştirildi. 3. parmak derin fleksör tendonunda yaralanma oluşturulduktan sonra perkutan olarak tendon kılıfı içerisine yerleştirilen polivinil kateterden hyaluronik asit, tenoksikam, piroksikam ve seram fizyolojik 0. ve 24. saatlerde verildi. Üçüncü hafta sonunda tavukların 3. parmakları MP eklemden ampute edildi. Her bir gruptan 5 deneğe biyomekanik testler uygulanırken, diğer 5 denek makroskopik ve mikroskopik olarak incelemeye alındı. Sonuçta hyaluronik asit, tenoksikam ve piroksikamm tendon yaralanması sonrası tendon kılıfı içine verilmesinin tendonun biyomekanik özelliklerinde belirgin değişikliğe yol açmadığı bulundu. Bu gruplarda tendonun kayma amplitüdünün kontrol gruplarına oranla belirgin olarak daha iyi olduğu bulundu. Hyaluronik asit uygulanmış tendon kılıflarının makroskopik gözlemlerde hemen hemen normale yakın olduğu görüldü. Mikroskopik incelemede de hyaluronik asit grubunda normale yakın bir tendon ve tendon kılıfı yapısı görüldü. Tenoksikam ve piroksikam gruplarında az sayıda yapışıklık görüldü. Travma sonrası hiçbir tedavi uygulanmayan ve sadece serum fizyolojik uygulanan gruplarda belirgin yapışıklık vardı ve tendonun kayma amplitüdü anlamlı olarak kısıtlanmıştı.