İnsanlarda kısa süreli hızlı atriyal pacing sonrası sinüs düğümü fonksiyonlarının elektriksel remodelizasyonu

Abstract

Amaç: İnsanlarda ve hayvanlarda atriyal flatter ve fibrilasyonun sonlandırılmasından sonra sinüs düğümü fonksiyonlarında baskılanma oluştuğu gösterilmiştir. Biz daha kısa süreli taşikardilerin insanlarda sinüs düğümü, atriyoventriküler (AV) düğüm ve distal ileti sistemi fonksiyonları üzerine etkisini belirlemeyi, elektriksel remodelizasyona yol açıp açmadığını ve oluşan elektriksel remodelizasyonun devamlılığının olup olmadığını test etmeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: Atriyal taşiaritmilere benzer olarak kısa süreli hızlı atriyal pacing île sinüs düğümü, AV düğüm ve distal ileti yollarında elektriksel remodelizasyonu değerlendirebilmek amacıyla, kliniğimizde elektrofizyolojik çalışma yapılması planlanan 24 vakada atriyum-His (AH) intervali ve His-ventrikül (HV) intervali, sinoatriyal ileti zamanı (SAİZ), sinüs düğümü toparlanma zamanı (SDTZ), düzeltilmiş sinüs düğümü toparlanma zamanı (DSDTZ) ölçümlerim kullandık. Başlangıç ölçümleri alındıktan sonra tüm vakalara siklus boyu 400 veya 450 milisaniye olan hızlarda, 10 dakika süreyle, yüksek sağ atriyumdan pacing uygulandı. Pacing işleminden 1 dakika sonra ölçümler tekrarlandı. Vakaların 9'unda elektriksel remodelizasyonun devamlılığının belirlenmesi amacıyla bu işlemden 1 saat sonra ölçümler tekrarlandı. Veriler, ortalama ± standart deviasyon olarak ifade edildi. İstatistiksel analiz için paired t-test, Wilcoxon Signed Ranks testi ve Pearson korelasyon katsayısı kullanıldı. p[0,05 istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi. Bulgular: 10 dakikalık hızlı atriyal pacing sonrası, başlangıçta ölçülen değeriere göre 24 hastadan 23'ünde (%96) AH ve HV intervallerinde uzama gözlendi. Her iki intervaldeki artışlar istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p[0,001). 10 dakikalık hızlı atriyal pacing uygulanmasından 1 saat sonra, 9 vakanın 7'sinde (%78) AH intervali başlangıç değerlerine göre daha uzun saptandı ve artış istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p=0,028). 1 saat sonra ölçülen HV intervalinde de 9 hastanın 5'inde (%55) başlangıç değerlerine göre artışın devam ettiği ve artışın istatistiksel olarak anlamlı olduğu görüldü (p=0,04). SAİZ, SDTZ, DSDTZ, hızlı atriyal pacing sonrasında 21 (%88) hastada artış gösterdi. Artışlar istatistiksel olarak anlamlıydı (p[0,001). Hızlı atriyal pacing işleminden 1 saat sonra 9 vakanın 6'sında (%67) SAİZ başlangıçtan daha uzun saptandı. Devam eden artış miktarının istatistiksel olarak anlamlı olmadığı görüldü (p=0,407). 9 vakada başlangıç SDTZ değerleri ile hızlı atriyal pacing işleminden 1 saat sonraki değerleri karşılaştırıldığında ortalama artışın istatistiksel olarak anlamlı olmadığı görüldü (p=0,215). Başlangıç ve hızlı pacing uygulamasından 1 saat sonraki değerleri karşılaştırıldığında, 9 vakanın 8'inde (%89) pacing öncesi DSDTZ'na göre daha uzun intervaller tespit edildi, ortalama artış istatistiksel olarak anlamlıydı (p<0,001 ). Sonuç: Sonuç olarak atriyal taşiaritmilerin kısa süreli, geçici ataklarına benzer olarak 10 dakika gibi kısa bir sürede, 400-450 milisaniye siklus uzunluğunda hızlı atriyal pacing insanlarda AH, HV, SAiZ, SDTZ, DSDTZ'm uzatır ve sinüs düğümü fonksiyonlarını, AV düğüm ve distal ileti yollarının fonksiyonlarını baskılar ve elektriksel remodelizasyona uğratır. Bu elektriksel remodelizasyon 1 saatlik bir sürede anlamlı ölçüde devam etmektedir. Bu sonuçlar özellikle atriyal taşiaritmilerin kısa süreli, geçici epizodlarına sahip olan hastalarda, hasta sinüs sendromu ve AV ileti bloklarının gelişebileceğini öngörmesi bakımından önemlidir.

Aim: In humans and animals, it has been shown that there has been suppression of the sinus node functions after cessation of atrial flutter and fibrillation. We aimed to investigate the effects of short episodes of tachycardia on the sinus node, atrioventricular node and distal conduction system, whether they caused electrical remodelling and if so, did electrical remodelling persist or not. Methods: In order to evaluate electrical remodelling on the sinus node, AV node and distal conduction system and brief episodes of tachycardia like atrial tachyarrhytmias, we used the measurements of AH and HV intervals, sinoatrial conduction time (SACT), sinus node recovery time (SNRT), corrected sinus node recovery time (CSNRT) in 24 cases that were planned for electrophysiological study in our clinic. After baseline values were obtained, all cases were applied high right atrial pacing for 10 minutes with 400 and 450 miliseconds cycle length. The measurements were repeated one minute after the pacing. In 9 cases, the measurements were repeated one hour later in order to determine the persistance of electrical remodeling. Data are expressed as mean ± standard deviation. For statistical analysis, the paired t-test, Wilcoxon Signed Ranks test and Pearson Correlation test was used. p<0.05 was considered statistically significant. Results: Compared to baseline values obtained at the beginning, in 23 of 24 cases (%96) the AH and HV intervals increased after 10 minutes of rapid atrial pacing. The increments in both of the intervals were found to be statistically significant (p<0,001). After one hour of 10 minute rapid atrial pacing, the AH intervals in 7 of 9 cases (% 78) were prolonged compared to the baseline values and this increment was statistically significant (p=0,028). The HV interval measured one hour after the atrial pacing in 5 of 9 cases (%55) were found to preserve the increase and was found to be statistically significant. (p=0,04). After rapid atrial pacing, SACT, SNRT, CSNRT were found to increase in 21 cases (%88) and the increases were statistically significant (p<0,001). SACT in 6 of 9 cases (%67) after one hour of rapid atrial pacing was longer than the baseline value. The continuing increment was found to be statistically nonsignificant (p=0,407). In 9 cases, the baseline SNRT values were compared with the values after one hour of rapid atrial pacing, the mean increase was not statistically significant (p=0,215). When the baseline and after one hour of rapid atrial pacing CSNRT values were compared in 8 of 9 cases (%89), the latter had longer intervals recorded, the mean increase was statistically significant (p<0,001). Conclusion: As a result; similar to brief, transient attacks of atrial tachyarrhytmias, as in a short period of 10 minutes, rapid atrial pacing with a cycle length of 400-450 miliseconds increases AH, HV, SACT, SNRT, CSNRT and suppresses sinus node functions, AV node and distal conduction system and causes electrical remodelling. This electrical remodelling continues statistically significant for one hour. These results have particular importance for predicting patients with short episodes of transient atrial tachyarrhytmias that may develop sick sinus syndrome and AV conduction blocks.