İki farklı TPN modelinde: Bağırsak histopatolojisi ve mukus değişikliklerin bakteriyel translokasyon üzerine etkilerinin değerlendirilmesi

Abstract

İki farklı TPN modeli uygulanımında görülen bakteriyel translokasyon oranı üzerinde, bağırsak histopatolojisi ve mukus miktarı değişikliklerinin etkisini değerlendirilmesi planlanmıştır. Çalışmamızda cinsiyeti dikkate alınmayan 6-8 haftalık New Zealand türü beyaz tavşanlar kullanılmıştır. Çalışma üç ana grupta yürütülmüştür. 1. Devamlı TPN grubu (n:10): Bu gruba 14 gün boyunca devamlı TPN uygulanmıştır. 2. Aralıklı TPN grubu (n:10): Bu gruba 14 günlük sürede 4 doza bölünerek aralıklı TPN uygulanmıştır. TPN alan gruplar aç ve susuz bırakılmıştır. 3. Kontrol grubu (n:5): Bu gruba 14 gün boyunca stres faktörlerin bütünlüğünü sağlamak için %5 Dekstroz+%0.45 NaCI infüzyonu uygulanmıştır. Ayrıca standart tavşan yemi ve çeşme suyu verilmiştir. Çalışmamızın kontrol grubunda %20, aralıklı TPN grubunda %50, ve devamlı TPN grubunda ise %90 oranında BT saptanmıştır. Devamlı TPN grubunda kontrol grubuna göre BT daha fazla görülmüştür (p<0.05). Her iki TPN grubundaki deneklerin bağırsak mukusunun, mukoza yüzeyinden kolaylıkla kazındığı ve viskozitesinin ileri derecede bozulduğu görülmüştür. Kontrol grubunda ise mukus yapısı normal olarak değerlendirilmiştir. TPN alan gruplarda kontrol grubuna göre mukus/bağırsak ağırlığı oranının hem jejuneal hemde ileal segmentlerde ileri derecede azaldığı saptanmıştır (p<0.001). Aynı gruplarda, Goblet hücre sayısında da belirgin azalma görülmüştür (p<0.001). Aralıklı TPN grubunda devamlı TPN grubuna göre jejunumda mukus/bağırsak ağırlığı oranının biraz daha fazla (p<0.05) ve ileumda ise aralarında farklılık gözlenmemiştir (p<0.05). Aralıklı TPN grubunda devamlı TPN grubuna göre ileumda Goblet hücre sayısı biraz daha fazla gözlenmiştir (p[0.005), Jejunumda ise aralarında farklılık bulunmamıştır (p<0.05). TPN alan gruplarda kontrol grubuna göre hem jejunum hemde ileum mukoza kalınlığında, villus yüksekliğinde ve villus/kript oranında belirgin derecede azalma tespit edilmiştir (p<0.001). Kript derinliğinde ise, sadece aralıklı TPN grubunun jejunal segmentinde azalma görülmüştür (p<0.05). Devamlı TPN grubunda aralıklı TPN grubuna göre, hem jejunal hemde ileal mukoza kalınlığında, villus yüksekliğinde ve villus/kript oranında azalma saptanmıştır (p<0.01). Aralıklı ve devamlı TPN gruplarında kontrol grubuna göre hem jejunum hemde ileum da villus iskemik lezyon ortalaması ileri derecede artmış olarak bulunmuştur (p<0.001). Devamlı TPN grubunun jejunumunda, aralıklı TPN grubuna göre iskemik değişiklikler daha fazla saptanmıştır (p<0.05). İleumda ise bu farklılık gözlenmemiştir (p<0.05). Çalışmamızda, TPN'un, veriliş yönteminden bağımsız olarak mukozal atrofiye yol açtığı, mukusun yapısını bozduğu ve mukusun mukoza yüzeyindeki miktarını azalttığı ve bunların sonucunda da BT oranında artışa neden olduğu gösterilmiştir. Aralıklı TPN uygulamasında devamlı TPN uygulamasına göre BT oranının daha az olmasının, mukus yapısnın kısmen korunmasına ve mukozal atrofinin daha az gorülmesine bağlanmıştır.