Yapay olarak hazırlanmış donmuş embriyo transfer (FET) sikluslarında luteal faz desteğinde farklı progesteron uygulamalarının etkinliğinin karşılaştırılması

Abstract

Giriş ve Amaç: Günümüzde, infertil çiftlerin yardımcı üreme tedavi seçeneklerinden biri de in vitro fertilizasyon (IVF) tedavisidir. IVF tedavisi taze siklus (FRESH) ve donmuş embriyo transfer (FET) siklusu şeklinde yapılmaktadır. Özellikle FET sikluslarında, gebeliğin devamı için luteal faz desteğinin progesteron kullanımı yoluyla sağlanması gerekmektedir. Progesteronun farklı uygulama yolları vardır. Bu çalışmada, yapay olarak hazırlanmış donmuş embriyo transfer sikluslarında kullanılan farklı progesteron uygulama yöntemleri arasında bir karşılaştırma yapılması amaçlanmaktadır. Gereç ve Yöntem: Çalışma, Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesinin Tüp Bebek Merkezinde Haziran 2022 ile Aralık 2022 arasında IVF gerçekleştirilen, 237 infertil kadının dahil edildiği randomize kontrollü ve prospektif bir çalışmadır. FET prosedürü uygulanan hastalar, luteal faz progesteron rejimine göre randomize edilerek üç gruba ayrılmıştır. Grup 1 (artan dozlarda vajinal progesteron; 400mg-600mg-800 mg), Grup 2 (devamlı 600 mg vajinal) ve Grup 3 (600 mg vajinal progesterona embriyo transfer günü 25 mg subkutan progesteron eklenen). Serum progesteron düzeyleri ve endometrium kalınlıkları progesteron uygulamasına başlama günü, embriyo transferi günü ve gebelik testi yapılacak günlerde ölçülmüştür.Bu değerler ile biyokimyasal gebelik,klinik gebelik ve canlı doğum sonuçları karşılaştırılmıştır. Bulgular: Toplam 237 hastanın dahil edildiği bu çalışmada, Grup 1'de yer alan 67 hastanın medyan serum progesteron düzeyleri diğer gruplardan önemli ölçüde yüksekti [Sırasıyla; 12.9 ng/ml (6.6-24.5), 10.5 ng/ml (0.20- 25.9), 9.8 ng/ml (3-25.5), p<0.01]. Canlı doğum oranları (CDO) ise gruplar arasında benzerdi (Sırasıyla; %37, %34.8, %28.3, p=0.345). ROC analizi, embriyo transfer günündeki progesteron düzeyi ile canlı doğum oranı arasında anlamlı bir ilişki olduğunu gösterdi (Eğri altındaki alan: 0.65, p=0.004) ve canlı doğumu tahmin etmek için progesteron eşiği 10.65 ng/ml olarak belirlendi (%71 duyarlılık ve %51 özgüllük). Sonuç: Düşük serum progesteron seviyeleri (<10 ng/ml), vajinal progesteron ile luteal faz desteği (LPS) uygulanan FET sikluslarında azalmış canlı doğum oranları ile ilişkilidir. Bununla birlikte, FET sikluslarında farklı progesteron uygulama yolları luteal faz desteği protokolleri ile serum progesteron seviyeleri arasındaki ilişki konusunda belirsizlik vardır. Embriyo transferi gününde serum progesteron seviyesi 10,65 ng/ml'den yüksek olanlar, progesteron rejiminden bağımsız olarak daha yüksek canlı doğum oranları ile ilişkilidir

Introduction and Aim: In vitro fertilization (IVF) is one of the assisted reproductive technologies available for infertile couples. In IVF, fertilization occurs in a laboratory setting, where sperm and eggs are brought together to form an embryo, which is then transferred to the uterus in an attempt to establish a pregnancy. However, there is still debate regarding the appropriate use of progesterone support for this process. Specifically, in cycles where frozen embryos are being transferred, luteal phase support must be provided through the use of progesterone. Choosing between different methods of progesterone administration to provide luteal phase support can affect treatment success and pregnancy rates. Therefore, comparing the effectiveness of different progesterone administration methods in frozen embryo transfer cycles is an important research topic. The objective of this study is to compare different progesterone administration methods used in artificially prepared frozen embryo transfer cycles. Materials and Methods: A randomized prospective study including 237 infertile women was performed between June 2022 and December 2022 in the IVF center of a tertiary university hospital. Patients who underwent HRT-FET (single – blastocyst) were randomized into three groups depending on the luteal phase progesterone regimen; Group 1 (incrementally increased vaginal progesterone doses; 400mg-600mg-800 mg), Group 2 (600 mg vaginal) and Group 3 (on the day of ET subcutaneous progesterone 25 mg added to 600 mg vaginal). Serum progesterone levels were measured on the day of starting progesterone administration, on the day of embryo transfer and on the day of pregnancy testing. Results: A total of 237 patients were included (67 in Group1, 95 in Group2, 75 in Group3). The median serum progesterone levels on the day of ET in Group 1 were significantly higher than the other groups [Respectively; 12.9 ng/ml (6.6-24.5), 10.5 ng/ml (0.20-25.9), 9.8 ng/ml (3-25.5), p<0.01]. Live birth rates (LBR) were similar between the groups (Respectively; 37%, 34.8%, 28.3%, p=0.345). The ROC analysis showed a significant correlation between progesterone level on ET day and LBRs (Area under curve: 0.65, p= 0.004) and a threshold of progesterone to predict the LB was found at 10.65 ng/ml (71% sensitivity and 51% specificity). Conclusion: Lower serum progesterone levels (<10 ng/ml) were associated with reduced live birth rates and higher miscarriage in FET cycles LPS with vaginal progesterone. However, there is uncertainty about the association between serum progesterone levels and different routes of progesterone administration luteal phase support protocols in HRT-FET cycles. A serum progesterone level on the day of embryo transfer greater than 10.65 ng/ml is related to higher live birth rates, regardless of the progesterone regimen.