Gestasyonel diabet olgularında hipertansif komplikasyon gelişiminde klinik ve laboratuar parametrelerin prediktif değeri

Abstract

Amaç: Gestasyonel diabet olgularında hipertansif komplikasyon gelişiminde klinik ve laboratuar parametrelerinin prediktif değerini araştırmak. Gereç - Yöntem: 1/1/1994 - 31/12/1998 tarihleri arasında Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Kliniği'nde doğum yapan 79 gestasyonel diabetes mellitus, 14 tip I ve 11 tip II diabetes mellitus, 96 hipertansiyon tanılı gebelerin dosyaları retrospektif olarak incelendi. Diabetik gebe tanısı ile izlenen olgularda hipertansif komplikasyon gelişiminde klinik ve laboratuar parametrelerin prediktif değeri araştırıldı. Aynı zamanda 96 hipertansif gebenin klinik parametreleri ile, diabetik gebelerin klinik parametreleri istatistiksel olarak karşılaştırıldı. Hastalar üç gruba ayrıldı; ilk grup diabetik gebeleri kapsarken (84 gebe), ikinci grup hipertansiyon gelişmiş diabetik gebelerden (20 gebe) ve üçüncü grup ise hipertansif gebelerden (96 gebe) oluşmaktaydı. Bulgular: Gruplar arasında demografik özelliklerden gebelik, doğum, abortus ve yaşayan çocuk sayısı arasında fark saptanmaz iken, maternal yaş grup 1-2 arasında anlamlıydı. Hipertansiyon gelişmiş diabetik gebelerle, komplikasyonsuz diabetik gebeler arasında antenatal takipte kullanılan 50 gram glukoz tarama testi, 100 gram oral glukoz tolerans testi, hastaların klinikte izlemleri sırasındaki günlük ortalama kan şekerleri ve insülin ihtiyacı olan gebelerdeki ortalama insülin dozu ve HbA,c düzeyleri arasında fark saptanmadı. Aynı şekilde bu iki grup arasında laboratuar takiplerinde gebelerin hastanemize başvurudaki ilk tetkiklerinden günlük renal protein kaybı, kreatinin klerensi, trombosit sayısı, lökosit sayısı, hemoglobin, karaciğer enzimleri (Alanine amino transferaz: ALT, Aspartate amino transferaz: AST), üre, ürik asit albümin değerlerinin istatistiksel karşılaştırılmasında fark bulunmaz iken, hipertansif gebelerle bu iki grubun karşılaştırılmasında bulunan fark anlamlı idi. Grup 1 ve grup 2'deki diabetik gebelerin gebelik haftasına bakılmaksızın hastanemize başvurudaki ilk AST, ALT, üre, ürik asit, kreatinin, albümin, 24 saatlik idrardaki protein kaybı ve kreatinin klerensi değerleri karşılaştırıldı. Bu laboratuar değerlerinin hipertansif komplikasyon gelişimi öncesi sensivite ve pozitif prediktif değerleri düşük bulunurken, spesifısite ve negatif prediktif değerleri yüksek bulundu. Sonuç: Antenatal takipleri sırasında gestasyonel diabetli olgularda hipertansif komplikasyon gelişiminin daha önce klinik ve laboratuar tetkikler ile saptanamadığı, risk faktörlerinin söz konusu olduğu durumlarda gebelerin daha yakın takibi gerekeceği ve hipertansif komplikasyon gelişiminin daha önce öngörülemiyeceği anlaşıldı.

Purpose: To investigate the predictive value of clinical and laboratory tests for the development of hypertension in the cases with gestationel diabetes. Materials and Methods: The medical records of 79 pregnants with gestationel diabetes mellitus, 14 pregnants with type I diabetes mellitus and 11 pregnants with type II diabetes mellitus, 96 pregnants diagnosed as hypertension who delivered at the Department of Gynecology and Obstetrics of Uludag University Faculty of Medicine between 1/1/1994 - 31/12/1998 were examined. In the cases who have been followed as diabetic pregnancy, the predictive value of clinical parameters for the development of hypertension was investigated. Also, the clinical parameters of 96 hypertensive pregnants were compared statistically with diabetic pregnants. The patients were divided into three groups as follows; the first group included the diabetic pregnants (84 pregnants), the second group composed of diabetic pregnants with hypertension (20 pregnants) and the third group consisted of hypertensive pregnants (96 pregnants). Findings (Results): There were no differences in demographic characters of the groups. Maternal age was significanty higher in group 1. There were no differences in the following parameters between diabetic pregnants who complicated with hypertension and diabetic pregnants without complication. 50 gr. glucose tests, 100 gr. glucose tolerance tests, daily mean serum glucose levels and mean insulin doses in those who need insulin and HbA, C levels. Also, there were no differences between the two groups in the following parameters during admission of the pregnants to the hospital; daily renal protein loss, creatinin clearance, thrombocyte counts, leucocyte counts, hemoglobin, liver enzymes (AST, ALT), urea, uric acide, albumin levels. There were statistically significant differences in these parameters between hypertensive patients and diabetic patients. The diabetic pregnants in group I and II were compared (in AST, ALT, urea, uric acide, creatinin, albumin daily urine protein loss and creatinin clearence) when the patients applied to the hospital irrespective of gestational age. We found the sensitivity and positive predictive values of these parameters very low, but the specificity and negative predictive values were relatively high. Conclusion: It is concluded that during the antenatal follow-up of the gestational diabetic cases, the development of hypertension could not be predicted by clinical and laboratory parameters long before hypertension seen. When risk factors considered, high risk pregnants should be followed closely.