Son dönem böbrek yetmezliği nedeni ile sürekli ayaktan periton diyalizi uygulanan hastalarda peritonit sıklığı ve peritonit ile ilişkili parametrelerin incelenmesi

Abstract

Amaç: Son Dönem Böbrek Yetmezliği (SDBY) tanısı ile takip edilen hastaların tedavisinde kullanılan alternatif diyaliz yöntemlerinden biri de Sürekli Ayaktan Periton Diyalizi'dir (SAPD). Biz bu çalışmada, periton diyalizi programında olan hastalarda peritonit sıklığını saptamayı ve diyaliz yeterliliği, diyabet, biyokimyasal parametreler, sosyoekonomik düzey, eğitim düzeyi ile peritonit gelişimi arasındaki ilişkiyi incelemeyi amaçladık. Materyal ve Metod: Çalışmamızda, SAPD uygulanan toplam 73 hasta incelendi. Hastalar peritonit geçirenler (Grup I) ve peritonit geçirmeyenler (Grup II) olarak iki gruba ayrıldı. Peritonit geçiren her hastanın bir yılda geçirdiği peritonit atak sayısı belirlenerek, peritonit atağı sırasındaki; periton sıvısındaki lökosit sayısı, gram boyamadaki bulgular, periton sıvısından izole edilen mikroorganizmanın tipi, hastanın kullandığı diyalizat tipi ve içeriği, diyaliz yeterliliği (Kt/V oranı ve kreatinin klirensi), serum total protein ve albümin düzeyi, hemoglobin düzeyi, eritropoetin (EPO) kullanımı, hastaların eğitim ve sosyoekonomik düzeyleri saptandı. Peritonit sıklığının bu parametrelerle ilişkisi incelendi ve iki grubun bulguları kıyaslandı. Bulgular: Çalışmaya dahil edilen 73 hastanın 29'u grup l'de, 44'ü grup ll'de yer almaktaydı. Grup l'deki hastaların yaş ortalaması 46.5±12.5 yıl, grup ll'deki hastaların yaş ortalaması ise 43.2±12.5 yıl idi. Peritonit insidansı 0.61, peritonit oranı 1 peritonit atağı /19.46 hasta ayı olarak saptandı. Grup l'de 29 hastanın 25'i, grup ll'de 44 hastanın 26'sı EPO kullanmaktaydı ve aradaki fark istatiksel olarak anlamlıydı (p=0.013). Grup l'de eğitim düzeyi grup II'ye kıyasla anlamlı düzeyde daha düşüktü (p=0.040). Grup l'de PET (peritoneal denge testi) sonuçları grup II'ye kıyasla anlamlı düzeyde daha düşüktü (p=0.011). PET testi sonuçları diyabetik hastalarda diyabetik olmayanlara kıyasla anlamlı düzeyde daha yüksekti (p=0.003). Serum total protein ve albümin düzeyleri bakımından iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu (p>0.05). Peritonit nedeni ile yatırılarak tedavi edilen hastaların serum albumin düzeyleri ayaktan tedavi edilenlere kıyasla anlamlı düzeyde daha düşüktü (p=0.001). Sonuç: SAPD hastalarında peritonit sıklığı azalmakla birlikte halen önemini korumaktadır. Eğitim düzeyi düşük olan grupta daha sık karşılaşılan bu komplikasyon, periton zarının geçirgenliğini bozmaktadır. Peritonit geçirme sıklığı ile EPO kullanma gereksinimi arasında pozitif korelasyon vardı. Serum albümin düzeyi hastaneye yatırılarak tedavi edilen hastalarda daha düşük bulundu. Bu bulgular, SAPD hastalarında, eğitim düzeyi yüksek hasta seçimi, hasta eğitimi ve etkili nutrisyonel destek ile peritonit sıklığı arasında ilişki olduğunu düşündürmektedir.

Objectives: One of the alternative dialysis methods for patients with End Stage Renal Disease (ESRD) is Continuous Ambulatory Peritoneal Dialysis (CAPO). We aimed to determine the incidence of peritonitis among our CAPO patients and to analyse the relationship between peritonitis and adequacy of dialysis, biochemical parameters, diabetic status, socioeconomical status and educational level. Material and Method: A total of 73 patients on CAPO were analysed. The patients were divided into two groups; group I-patients who experienced peritonitis and group II-who didn't. The number of episodes of peritonitis in a year for every patient in group I was determined and the peritoneal leucocyte count, gram staining results, the microorganisms isolated from peritoneal fluid, the type and content of the dialysate, the adequacy of dialysis (KIN and creatinine clearance), erythropoietin (EPO) treatment, the educational and socioeconomical status of the patients were recorded. The relationship between the incidence of peritonitis and these parameters were evaluated and the two groups were compared. Results: Twenty-nine out of 73 patients were in group I. The mean age ofthe patients were 46.59±12.53 and 43.27±12.52 years in the groups,respectively. The peritonitis incidence was 0.61 and the ratio of peritonitiswas 1/19.46 patient-month. The number of patients receiving EPO treatmentwere significantly higher in group I (25/29 vs 26/44; p=0.013). The Peritoneal Equilibrium Test (PET) results were significantly lower in group I. Theeducation level was lower in group I. The PET results were significantlyhigher among diabetics rather than the non-diabetics (p=0.040). The difference of serum total protein and albumin levels between the two groups were not statistically significant (p>0.05). The serum albumin levels among hospitalized patients due to peritonitis were significantly lower than the non-hospitalized {p=0.001). Conclusion: Peritonitis, although less observed in recent years, remains to be an important problem among CAPO patients. This complication is observed more among low-educated patients and impairs the peritoneal membran transport. The patients, who required EPO treatment more frequently due to anemia, were found to experience more episodes of peritonitis. The serum albumin levels were lower among hospitalized patients. These findings suggest that preference of highly educated patients; patient education and effective nutritional supplementation are related to the incidence of peritonitis.