Retinal ven tıkanıklıklarında diürnal kan basıncı değişikliklerinin rolü

Abstract

Amaç: Retinal ven tıkanıklığı bulunan hasta grubu ve herhangi bir retinal hastalığı bulunmayan kontrol grubunu, sistemik arteryel kan basınçları ve noktürnal hipotansiyon açısından karşılaştırmak. Gereç ve Yöntem: Retinal ven tıkanıklığı bulunan 28 hastanın ve 21 kontrol olgusunun kan basınçları, 24 saatlik ambulatuar kan basıncı monitörizasyonu yöntemiyle, gündüz 20 dakikada, gece 30 dakikada bir kaydedildi. Gündüz ve gece döneminde ölçülen sistolik, diastolik ve ortalama arteryel basınç değerlerinin minimum, maksimum ve ortalamaları hesaplandı. Her iki grup için de ortalama yüzde düşüşler ve maksimal düşüş yüzdeleri belirlendi. Gruplar arasında istatistiksel karşılaştırma yapıldı. Bulgular: Minimum değerler açısından, gündüz ve gece döneminde, her 3 parametre için de (sistolik kan basına, diastolik kan basıncı ve ortalama arteryel basınç) gruplar arasında fark saptanmamıştır. Buna karşın, maksimum değerler, hem gündüz hem de gece döneminde, her 3 parametre için de, hasta grubunda anlamlı olarak daha yüksektir. Ortalama değerlere bakıldığında, sistolik kan basıncı (KB) ortalamaları, gündüz ve gece döneminde, hasta grubunda anlamlı bir şekilde yüksek saptanmıştır. Gündüz diastolik K8 ortalamaları hasta grubunda belirgin bir şekilde daha yüksektir. Ancak iki grup arasında anlamlı fark saptanmamıştır. Gece ortalama diastolik KB değerleri ise anlamlı şekilde hasta grubunda daha yüksektir. Ortalama arteryel basınç ortalamaları açısından, gündüz ve gece döneminde, gruplar arasında fark saptanmamıştır. Ortalama yüzde düşüşler açısından, gruplar arasında fark saptanmamıştır. Maksimal düşüş yüzdesi ise, her üç parametre için de, hasta grubunda anlamlı bir şekilde daha yüksektir. Sonuç; Hasta grubunda maksimum KB değerlerinin anlamlı olarak daha yüksek olması, hipertansiyonun retinal ven tıkanıklığı oluşumundaki hazırlayıcı rolünü ortaya koymaktadır. Minimum KB değerleri ve ortalama düşüşler açısından gruplar arasında anlamlı farklar bulunmamasına rağmen, maksimum düşüşlerin anlamlı olarak daha yüksek olması, bozulmuş bir vasküler otoregülasyon zemininde, abartılı olmayan noktümal hipotansif atakların bile retinal ven tıkanıklığını presipite edebileceğini düşündürmektedir.

Purpose: To compare patient group with retinal vein occlusion and the control group with no retinal pathology identified for systemic arterial blood pressure and nocturnal hypotension. Materials and Method; The blood pressure values of 28 patients diagnosed as retinal vein occlusion and 21 control cases were recorded every 20 minutes during the night by 24 hour ambulatory blood presure monitoring. The minimum, maximum and the means of systolic, diastolic and mean arterial pressure values measured during daytime and night were calculated. Mean dip rates and maximal dip percents were defined for both groups. Statistical analysis for comparison between the 2 groups was performed Results; No significant difference was found between the 2 groups for each 3 parameters (systolic blood presure, diastolic blood pressure and mean arterial pressure ) during daytime and night as regard to minimal values. However, the maxiw.al values were significantly higher in the patient group during both daytime and night for each 3 parameters. According to the mean values, the means of systolic blood presure during the day and night time were found to be significantly higher in the patient group. The mean of diastolic blood pressure in the daytime were prominently higher in the patient group. Though, no significant difference was noted between the 2 groups. The mean diastolic blood pressure values in the night time were significantly higher in the patient group. There was no significant difference between the 2 groups in view of the means of mean arterial blood pressure. No significant difference was noted between the groups as regard to mean dip rates. However, the maximal dip percent was significantly higher in the patient group for each 3 parameters. Conclusion: The significantly higher maximal blood pressure values in the patient group imply the preparatory role of hypertension in the occurence of retinal vein occlusion. Although no significant differences were found between the 2 groups with regard to minimal blood pressure values and mean dips, the significantly higher maximal dips lead us consider that even the inexaggerated nocturnal hypotensive attacks in a setting of failed vascular autoregulation may presipitate retinal vein occlusion.