Köpeklerde sleeve rezeksiyon sonrası bronş anastamozunda basit ayrı dikiş ile sürekli basit dikiş tekniklerinin histopatolojik olarak karşılaştırılması

Abstract

Birçok gelişmiş ülkede akciğer kanseri, kansere bağlı ölümlerde ilk sırayı almaktadır ve en iyi tedavisi akciğer rezeksiyonudur. Solunum rezervi uygun olan tüm hastalarda uygulanacak en küçük rezeksiyon lobektomidir. Pnömonektomi gerektiren ve solunum rezervi kısıtlı olması nedeniyle girişimi tolere edemeyecek hastalarda veya akciğer parankimi'nin korunması amacıyla "sleeve" rezeksiyon en uygun tedavi şeklidir. Bronkoplastik rezeksiyon sayısı geçtiğimiz son 20 yılda artış göstermiştir. Bu teknikler benign bronşial lezyonlarda, travmatik hava yolları obstriksiyonlarında, düşük potansiyelli tümörlerde (karsinoid tm) ve cerrahi rezeksiyon planlanan akciğer kanserlerinde başarıyla kullanılmıştır. Klasik "sleeve" rezeksiyonda anastamoz genellikle emilebilir dikiş materyali ile tek tek basit dikiş tekniği ile yapılmaktadır. Devamlı basit dikiş tekniği nadiren kullanılmakta fakat hem operasyon süresinin kısaltmasında hem de çok az sayıda dikiş materyali kullanılması gibi avantajları sağlamaktadır. Bu konuda yapılan çalışmalar çok sınırlıdır. Bu ileriye dönük çalışmada amacımız; "sleeve" rezeksiyonlarda iki farklı sütur tekniğini; basit tek tek sütur ve sürekli basit dikiş tekniğininin sonuçlarını histopatolojik olarak köpekler üzerinde karşılaştırmaktı. Çalışmamızda ortalama ağırlıkları 18-22 kg (ortalama 20 kg) olan 12 köpek kullanıldı. Denekler uygulanan tekniğe göre ikiye ayrıldı. Sağ torakotomi sonrası tüm köpeklerde sağ kranial akciğer lobu "sleeve" rezeksiyonu yapıldı. Bir gruba basit tek tek dikişle bronş anastomozu, diğer gruba ise devamlı basit dikiş tekniği ile bronş anastomozu yapıldı. Tüm köpeklere 1 ay sonra sağ pnomenektomi yapıldı ve anostomoz hattı sağ akciğerin geri kalanı ile birlikte çıkarıldı. Çalışmaya dahil edilen köpeklerde her iki gruptan birer köpek anastamoz kaçağı sonucunda kaybedildi. Bu köpekler çalışmadan çıkarıldı ve ilave köpek kullanıldı. Çalışmamız sonuçlarına göre; "sleeve" rezeksiyon uygulanan köpeklerde anastomoz hattının iyileşmesinde dikiş tekniğine göre farklılık saptanmadı ve devamlı dikiş tekniğinin hem operasyon süresini kısaltmada hem de operasyon giderlerini azaltmada etkili bir yöntem olduğu sonucuna vardık.

In many developed countries, lung cancer is the leading cause of cancer deaths. Currently, sleeve lobectomy is considered as an alternative to pneumonectomy in patients with limited lung function as well as sparing the lung parenchyma. The number of patients undergoing bronchoplastic procedures has increased nearly fourfold in the past two decades. These techniques represent excellent surgical therapy for patients with benign endobronchial lesions, traumatic airway disruptions or tumors of low grade malignant potential and in lung cancer patients. In classic sleeve resection, the anastomosis is performed using absorbable interrupted sutures. Continuous suturing is rarely used fort this purpose however it shortens the operating time and reduces the cost of surgery. The aim of this prospective study was to compare the histopathological results of interrupted and continuous suture techniques for bronchial anastomosis in dogs. Twelve adult Mongorel dogs each weighing 18 to 22 kg (average 20 kg) were used. The dogs were divided into two groups according to the suturing technique. Six dogs were included in each group. Following the right thoracotomy, sleeve resection of the right cranial lobe was carried out in all dogs. Interrupted suturing was used in one group and continuous suture technique in the other group. One dog from each group was excluded owing to death caused by the dehisence of the anastomosis. Right pneumonectomy was carried out in all dogs and the anastomosis line was removed for histopathological investigation. In conclusion, our experience suggests that the healing of anastomosis was not effected by the suturing technique and the continuous suturing resulted in reduced operating time and cost of surgery.