Bu öğeden alıntı yapmak, öğeye bağlanmak için bu tanımlayıcıyı kullanınız:
http://hdl.handle.net/11452/3783
Başlık: | Hiperemezis gravidarum etyopatogenezinde helicobacter pylori enfeksiyonunun yeri |
Diğer Başlıklar: | Helicobacter pylori infection in the ethiopathogenesis of hyperemesis gravidarum |
Yazarlar: | Küçükkömürcü, Şakir Özdil, Murat Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı. |
Anahtar kelimeler: | Hiperemezis gravidarum Helicobacter pylori Hyperemesis gravidarum |
Yayın Tarihi: | 2007 |
Yayıncı: | Uludağ Üniversitesi |
Atıf: | Özdil, M. (2007). Hiperemezis gravidarum etyopatogenezinde helicobacter pylori enfeksiyonunun yeri. Yayınlanmamış uzmanlık tezi. Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi. |
Özet: | Hiperemezis gravidarum gebelik döneminin ilk aylarındaki önemli sorunlardan biridir. Etyopatogenezi hakkında yapılan çalışmalar çelişkili sonuçlar vermektedir. Son yıllarda kronik gastritin en önemli etkeni olan Helicobacter pylori ile hiperemezis gravidarum ilişkisini inceleyen çalışmaların sayısı artmaktadır. Bu çalışmada, Helicobacter pylori gaita antijen testi ve serolojik test kullanarak Helicobacter pylori enfeksiyonu ile hiperemezis gravidarum arasındaki ilişkiyi araştırmayı amaçladık. Hiperemezis gravidarum nedeniyle hastaneye yatırılan 41 olgu ile benzer demografik özelliklere sahip 40 asemptomatik gebe prospektif olarak çalışmaya dahil edildi. Olgulardan alınan serum örnekleri Helicobacter pylori’ye spesifik antikorlar (İmmunglobulin/IgG ve IgA) açısından; gaita örnekleri ise gaita antijen testi için incelendi. Her iki gruptan elde edilen verilerin istatistiksel analizi uygun ki-kare testleri ile yapıldı. Her iki grup arasında sosyodemografik özellikler bakımından fark saptanmadı. Helicobacter pylori’ye karşı oluşan spesifik IgG pozitiflik oranı hiperemezis gravidarum grubunda %46.3 iken, asemptomatik kontrol grubunda %67.5 olarak bulundu. Bu fark istatistiksel olarak anlamlı değildi (p>0.05); IgA oranları ise çalışma grubunda %4.9, kontrol grubunda %30 olarak bulundu ve bu fark kontrol grubunda anlamlı oranda daha yüksek idi (p<0.05). Hiperemezis gravidarumlu gebelerde aktif enfeksiyon belirteci olan gaita antijen testi pozitiflik oranı %52.5 (n=21) iken, aynı oran kontrol grubunda %36.5 (n=15) idi. Serolojik test sonuçlarının aksine gaita antijen testi çalışma grubunda daha fazla olguda pozitiflik ile sonuçlandı, ancak bu farklılık istatistiksel olarak anlamlı değildi (p>0.05). Çalışmamızın sonucunda, Helicobacter pylori enfeksiyonunun tek başına hiperemezis gravidarum etyopatogenezini açıklayabilmekten uzak kaldığı görülmüştür. Ancak hiperemezis gravidarumu olan gebelerde Helicobacter pylori pozitifliğinin belirlenmesinde gaita antijen testi, serolojik olarak saptanan spesifik immunglobulinlerden daha doğru belirleyici ve güvenilir sonuçlar verebileceği düşünülmüştür. Hyperemesis gravidarum is one of the important problems in early pregnancy period. Studies on etiopathogenesis revealed contradictory results. The number of studies about the relationship between Helicobacter Pylori - the most common cause of cronic gastritis - and hyperemesis gravidarum is increasing recently. We aimed to study the relationship between Helicobacter pylori and hyperemesis gravidarum by using the Helicobacter pylori stool antigen test and serologic tests. 41 cases who were interned with the diagnosis of hyperemesis gravidarum and 40 asympthomatic pregnant women were prospectively included in the study. Serum samples were studied for Helicobacter pylori specific antibodies (Immunoglobulin/IgG and IgA), were as stool samples were used for stool antigen test. Chi-square tests were used for statistical analysis. There was no difference for demographic properties between two groups. The ratio of Helicobacter pylori specific IgG positiveness was 46.3% for hyperemesis gravidarum group, while it was found 67.5% for the asympthomatic group. This difference was not statistically significant (p>0.05). IgA ratios were 4.9% and 30% fort he study and the control groups, respectively, and this difference was increased significantly in the control group (p<0.05). Ratio of positiveness of stool antigen test, which is predictor of active infection, was 52.5% (n=21) in hyperemesis gravidarum patients where it was found to be 36.5% (n=15) in control group. Contrary to serologic tests, stool antigen test was found to be positive for more patients in study group but this difference was not statistically significant (p>0.05). As o conclusion, Helicobacter pylori infection alone was not found to be able to describe the etiopathogenesis of hyperemesis gravidarum in this 7 study. But, for revealing the presence of Helicobacter pylori in hyperemesis gravidarum patients, stool antigen test was thought to be more descriptive and confident compared to serologically determined specific immunoglobulins. |
URI: | http://hdl.handle.net/11452/3783 |
Koleksiyonlarda Görünür: | Tıpta Uzmanlık / Specialization in Medicine |
Bu öğenin dosyaları:
Dosya | Açıklama | Boyut | Biçim | |
---|---|---|---|---|
294388.pdf | 294.12 kB | Adobe PDF | Göster/Aç |
Bu öğe kapsamında lisanslı Creative Commons License