Bursa Bölgesindeki köpeklerde canine minute virusun seroprevalansı ve bazı klinik laboratuvar bulgularının değerlendirilmesi

Abstract

Bu çalışmada Bursa bölgesindeki köpeklerde canine minute virusun (canine parvovirustip 1-MVC) serolojik ve moleküler düzeydeki varlığı ile birlikte klinik-laboratuvar bulgularında meydana getirdikleri değişimler irdelendi.Bu çalışmanın materyalini 2003 yılında Uludağ Üniversitesi Veteriner Fakültesi Hastalıkları Küçük Hayvan Kliniği'ne getirilen, klinik olarak sağlıklı olduğu belirlenen (n=100) veya klinik semptom gösteren (n=100), farklı ırk, yaş ve cinsiyetteki toplam 200 köpek oluşturdu. Rutin klinik ve hematolojik muayeneler gerçekleştirildi. mmunofloresans (IF) testi ile canine parvovirus tip-1 (MVC), yalnız ishalli köpeklerin (n=60) dışkı örneklerinde de hemaglütinasyon inhibisyon (HI) tekniği ile canine parvovirus tip-2 (CPV-2) araştırıldı. IF test sonuçları MVC'nin sağlıklı köpeklerde %5,0 (n=5), klinik hasta grubunda %18,0(n=18), toplamda da %11,5 oranında seropozitif (n=23) olduğunu gösterdi. Geçmişlerinde abort bilgisi olan yedi köpekten beşi de MVC yönünden sero pozitifti. CPV-2 toplam 60 dışkı örneğinin 21'inde (%35) tespit edildi ve antijenik tiplendirme HI testinde monoklonalantikorlarda oluşan reaktiviteye göre yalnız â ¥1:8 titreye sahip 16 köpekte gerçekleştirilebildi;dokuzu CPV-2a (%56), yedisi ise CPV-2b (%44) idi. Bununla birlikte, iki olgu hem MVC,hem de CPV-2 yönünden pozitifti.Sonuç olarak, bu çalışma ile Türkiye'de köpeklerde ilk olarak canine parvovirusunserolojik ve moleküler düzeydeki araştırma verileri rapor edilmiştir. Bu sonuçlar çalışmanın yapıldığı bölgede MVC ve CPV-2'un köpeklerde önemli bir sağlık problemi oluşturduğunu göstermektedir. Bursa ve yakın çevresinde ishalli olgularda CPV-2 öncelikli etyolojik faktör(%35) olarak belirlenmekle birlikte, CPV-2a'nın, CPV-2b'den daha yaygın olduğug örülmüştür. Bununla birlikte, klinik ve laboratuvar bulgularının CPV-2'nin sağlıklı veya MVC'li köpeklere göre belirgin değişimler meydana getirmesi nedeni ile tanı-ayırıcı tanı prosedürüne katkı sağlayabileceği kanısındayız.

In this study, serological and molecular evidence of canine minute virus (canineparvovirus type 1) and its relation with the clinical and laboratory findings were investigatedin dogs in Bursa region.Material of this study consisted of totally 200 dogs, with either healthy (n=100) orshowing clinical signs (n=100), of different breeds, age and gender, which were referred tothe Clinics of the Internal Medicine Department, Uludag University, Faculty of VeterinaryMedicine, in 2003. Routine clinical and haematological examinations were performed.Serum samples collected from all dogs were tested for canine parvovirus type-1, namelyminute virus of canines (MVC), by immunofleurosans (IF) test, and fecal samples which werecollected only from diarrheic dogs (n=60) were tested for canine parvovirus type-2 (CPV-2)by Hemagglutination Inhibition (HI) test.IF test results showed that seropositivity of MVC in healthy dogs and clinically ill dogswere 5.0% (n=5) and 18.0% (n=18), respectively, representing totally 11.5 % seropositivity(n=23). MVC was also found seropositive in 5 out of 7 dogs with the history of abortion.Antigenic characterization was carried out by comparing the reactivity pattern of monoclonalantibodies to CPV-2 in the HI test. CPV-2 was detected in 21 out of 60 dogs (35%) andantigenic typing was able to be performed for only 16 dogs with â ¥1:8 titers; 9 samples werecharacterized as CPV-2a (56%) and 7 as CPV2b (44%). Moreover, dual infections (MVC andCPV-2) were observed in two dogs. As a result, in the study presented here, for the first time, serological and molecularevidence of canine parvovirus, in Turkey, was reported. This result showed that MVC andCPV-2 were an important health problem in dogs in region where study was performed. Notonly CPV-2 was determined as a prior etiologic agent in Bursa region (35%) but also CPV-2awas detected as a major type of CPV-2 in that area. In addition, CPV-2 can cause thesignificant differences related with the routine clinical and laboratory parameters, comparedto dogs with MVC or controls, thereby this could be helpful to procedure of diagnosis-differential diagnosis.