Türk İş Hukuku ve Avrupa Birliği İş Hukuku'nda çalışma süreleri

Abstract

“Çalışma süresi” işçinin işte geçirdiği belirgin bir süre olarak tanımlanabilir. Çalışma süresi Türk ve Avrupa Birliği İş Hukukunun en tartışmalı konulardan birisidir. Günümüzde çalışma sürelerinin düzenlenmesinde etkili olan kavramlardan biri esnekliktir. Esnekliğin yansımalarını Türk İş Hukukunda 4857 sayılı İş Kanununda, Avrupa Birliği Hukukunda ise 93/104 sayılı Yönergede görmek mümkündür. Çalışmada 4875 sayılı İş Kanunu ve Avrupa Birliği’nin 93/104 ( 2003/88 ) sayılı Yönergesinin çalışma sürelerini düzenleyen hükümleri incelenmiştir. Çalışmanın ilk bölümünde çalışma süresinin kavram ve tarihsel gelişimini ele alınırken, ikinci, üçüncü ve son bölümlerde haftalık ve günlük çalışma süreleri, gece çalışma, postalar halinde çalışma, telafi çalışması, kısa çalışma, denkleştirme süresi, fazla çalışma ve fazla sürelerle çalışma kavramlarına ilişkin hükümler ayrıntılarıyla ele alınmaya çalışılmıştır.

Working time can be defined as the definite period of time that spent by the employee in work. Working time has been one of the most controversial matters within Turkish and European Union Labour Law. Today the flexibility is one of the determinent factor on the regulation of working time. It is possible to behold the legal arrangements of flexiblity within Turksih Labour Law. No. 4857 and the European Union Directive No.93/104. This study is focused on working time regulations which can be seen in Turkish Labour Law. No. 4857 and the European Union Directive No. 93/104 ( 2003/88 ) In the first part of this study, it is aimed to explain the definition and the development of working time on the historical concext. On the second, third and last parts of this study it is tried to discuss the regulations about the concepts of weekly and daily working time, night work, shift work, compensatory work, short- time work,balancing ( equalizing )period, overtime work and work at extra hours.