Renal transplantasyon hastalarında arter anastomoz tiplerinin komplikasyon ve kısa dönem graft sonuçları açısından karşılaştırılması

Abstract

Böbrek nakli cerrahi tekniği 20. yüzyıl başlarında tariflendiğinden bu yana çok az değişikliğe uğrayarak halen benzer şekilde uygulanmaktadır. Gelişen immunsupresif tedavi protokolleri, transplant immunolojisi, enfeksiyon profilaksisi ve cerrahi gereçlere rağmen böbrek naklinde en iyi arter anastomoz tipi halen tartışmalıdır. Bu çalışmada böbrek nakli arter anastomozu internal iliyak artere uç uca, eksternal iliyak artere uç yan ve common iliyak artere uç yan yapılan hastaların komplikasyon ve kısa dönem graft fonksiyonları açısından karşılaştırılması amaçlanmıştır. Çalışmamıza 2008 - 2013 yılları arasında UÜTF Üroloji kliniğinde canlı ya da kadaverik vericiden böbrek nakli yapılmış 336 hasta dahil edildi. Hastaların demografik özellikleri, kreatinin seviyeleri, kreatinin normalizasyon süreleri, komplikasyonlar, akut rejeksiyon epizodları ve greft sağkalımına ait veriler retrospektif olarak hasta dosyalarından elde edildi. Canlı veya kadavra vericiden böbrek nakli yapılan hastalar arter anastomoz tiplerine olmak üzere üç gruba ayrıldı. ( İnternal iliyak artere uç uca, eksternal iliyak artere uç yan, common iliyak artere uç yan) Yapılan karşılaştırma sonucunda canlı veya kadaverik böbrek nakli yapılan hastalarda her üç anastomoz tekniği arasında demografik özellikler, kreatinin seviyeleri, kreatinin normalizasyon süreleri, komplikasyonlar, akut rejekt epizodları ve graft sağkalım açısından istatiksel anlamlı fark saptanmamıştır. Çalışmamızda gruplar arasında elde edilen benzer sonuçlar, böbrek nakli arter anastamozunun iliyak arterdeki atherosklerotik plak varlığı, böbrek pozisyonu, arter sayısı göz önünde bulundurularak cerrahi ekibin tercihine göre uygulanabilir olduğunu göstermiştir.

Since the first surgical reports of kidney transplantation procedures in the beginning of the 20th century only a few modifications in the surgical technique have been described. Despite the advances in immunosuppressive drug regimens, transplant immunology, infection prophylaxis and development of better surgical instruments, the best arterial anastomosis technique still remains controversial. Our study aimed to compare the complications and short term graft results between kidney transplantation patients whom their renal artery anastomosis was done either by end-to-side anastomosis to the external iliac artery or end-to-side anastomosis to the common iliac artery or end-to-end anastomosis to the internal iliac artery. In this study, 336 patients who undergone renal transplantation between 2008-2013 and followed by Nephrology-Transplantation Clinic at school of Medicine in Uludag University were evaluated retrospectively. Patients were compared according to their renal artery anastomosis technique in respect to demographical features, creatinine levels and creatinine normalization times, complications, acute rejection episodes and graft survival rates. Patients whom undergone a kidney transplantation either from a deceased or a live donor were divided into three groups according to renal artery anastomosis type (either end-to-end anastomosis to the internal iliac artery or end-to-side anastomosis to the common iliac artery or end-to-side anastomosis to the external iliac artery). Both in deceased and live donor transplantation patients no significant difference was found among these 3 different anastomosis groups in respect to demographical features, creatinine levels and creatinine normalization times, complications, acute rejection episodes and graft survival rates. Finding similar results across all 3 groups in this study suggests that the choice of anastomosis type in renal transplantation should depend on the presence of arteriosclerotic plaques in iliac arteries, existance of multiple renal arteries, kidney position and surgery team preferences rather than the anastomosis type.