Boynuzdan hazırlanmış plakaların kırık sağaltımında kullanımı üzerine deneysel ve klinik çalışmalar

Abstract

Dünyada olduğu gibi ülkemizde de kedi, köpek gibi hayvanlar (pet hayvanlar) insanların günlük yaşantısının bir parçası olmuş ve sayılan da buna bağlı olarak artmıştır. Bu hayvanlarda çeşitli nedenlerle oluşan ekstremite kırıklarının sağaltımında şimdiye kadar farklı teknikler kullanılmıştır. Sunulan bu çalışmada köpeklerin ekstremite kırıklarının tespitinde manda boynuzundan hazırlanan plakaların destek plakası olarak kullanılması amaçlanmıştır. Çalışmamızda değişik yaş, ırk, ağırlık ve cinsiyette 23 tanesi deneysel, 8 klinik olgu olmak üzere 31 köpek kullanıldı. Deneysel çalışmalarımızda 5 ana husus incelenmiş ve bulguların değerlendirilmesi yapılmıştır. Bu ana hususlar; 1) Plakaların sterilizasyonu: Plakalar antiseptik solüsyonu (zefiran) içinde yarım saat bekletilip, takiben etüvde ve otoklavda olmak üzere iki yöntemle sterilizasyon gerçekleştirildi. Sterilizasyon yöntemine bağlı herhangi bir komplikasyon gözlenmedi. 2) Boynuz plakaların kırık iyileşmesini engelleyecek bir reaksiyon oluşturup oluşturmadığı incelendi. Bu amaçla 3 deney köpeğinin m. biceps femoris ve m. vastus lateralis kasları arasına birer adet plaka yerleştirildi. Bir deney köpeğinin os femorisi üzerine plaka 3 adet kortikal metal vida ile tespit edildi. 2 mm uzunluğundaki mini bir plaka ise os frontale üzerine yerleştirildi. Sırayla bir olguda 20. günde, bir olguda 40. günde, bir olguda 60. günde, bir olguda 90. günde ve bir olguda ise 14. ayda yangısel reaksiyonun histopatolojik incelemesi yapıldı. Bu arada plaklardaki fiziksel değişiklikler kaydedildi, implant uygulanan iyileşme bölgesinde makroskopik olarak fibrökartilaj yapı gözlendi. Histopatolojik muayenede 20. ve 40. günlerde plaka ile kas dokusu arasında kapillar damarlardan zengin gevşek bir bağdoku şekillenmişti. 60. günde periostta fibröz bağdoku görünümünde bir reaksiyon görüldü. 90. günde kas doku ile periost arasında içinde mononüklear hücrelerin bulunduğu granülasyon dokusu tabiatında bir dokunun varlığı dikkati çekti. 14. ayda ise asellüler fibröz bir bağ dokunun şekillendiği görüldü. Boynuzdan hazırlanan plakanın allerjik bir reaksiyon oluşturup oluşturmadığı hematolojik muayene yapılarak incelendi. Bu amaçla 8 deney köpeğinin femur kas grupları arasına plakalar yerleştirildi, preoperatif 1 saat önce, postoperatif 1. gün, 15. gün ve 20. günlerde kan alınarak formül lokositer muayene yapıldı. Formül lokositer muayenelerde eozinofil miktarında dikkati çeken bir artış saptanmadı. 3) Plakalardaki fiziksel değişimler incelendi. Plakaların en ve kalınlıklarının 1-2 mm kadar arttığı görüldü. Ancak plakalarda herhangi bir kırılma, ayrılma, çatlama, rezorbe olma ve aşınma gibi fiziksel değişimler gözlenmedi. 4) Boynuz plakaların biyomekanik testleri yapıldı. Testler sonucunda plakaların diğer semirijid materyaller kadar dayanıklı olduğu rapor edildi. 5) plakaların kırık immobilizasyonunda bir destek plakası gibi görev yapıp yapmayacağı incelendi. Bu amaçla 8 tanesi deneysel, 8 tanesi klinik olgu olmak üzere 16 köpekte ekstremite kırıklarında tespit materyali olarak uygulandı. Olguların postoperatif klinik ve radyolojik bulguları 15., 30., 60., 90., 120. günlerde yapıldı. Klinik bulgu olarak 16 köpekten 15 tanesinin tamamen iyileştiği gözlendi. Radyolojik olarak 6 ve 8 nolu deneysel olgularda 90. ve 60. günlerde distaldeki vidaların düşmüş oldukları saptandı. 5 nolu klinik olguda angulasyon tablosu ve yaygın kallus oluşumu gözlendi. Yapılan deneysel ve klinik çalışmalarımızın sonuçlarına dayanarak boynuz plakaların 1 5 kilograma kadar olan köpeklerde immobilizasyonu yeterince sağlayabileceği kanısına varılmıştır.

Pet animals companion animals, area important part of daily life of human both in world and in our country based on the positive relation with human the number of pet animals were increased by years. Until now, ekstremite fractures seen in dogs occured by different causes were treated with different kinds of surgical techniques. In this study it was aimed to use plate made of buffalo horn in order to support extremite fractures in dogs. In our study, at differens age, breed, weight and sexes 23 experimental and 8 clinical cases totally 31 dogs were used as research materials. In experimental studies five basic concepts were investigated and findings were evaluated. 1) Sterilization of plate : All plate were soaked into antiseptique solution (zefiran) for 30 minutes, then two types of sterilization were performed in drying - out cupboard and autoclave. It was not observed any complications due to sterilization techniques. 2) It was investigated whether or not horn plates can cause any reaction to prevent healing of fracture. For this purpose a horn plate were placed between m. biceps femoris and m. vastus lateralis in three dogs. In an experimental dogs a plate were fixed on os femoris by 3 cortical metal screws. 2mm length mini plate was also implanted on os frontale. Later, histopathological examinations of inflamations were performed on the 20th, 40th, 60th, 90th days and fourteenth month at one sample each time. Physical changes on plates were recorded. In the healing places where plate implanted, fibrocartilage structures wereobserved, macroscopically. Histopathologically in the twentieth and fourthieth days it was observed a loose connective tissue rich in capillar vessels between the plate and muscle tissue. In the 60th days, it was observed a reaction on periostik like fibrous tissue. In 90th day the existences as of granulation tissue containing mononuclear cells between muscle tissue and periost, were noticed. Finally in the fourteenth month an acellular fibrouse tissue formation was observed. Possible allergical reaction because of horn plate were tried to dedect hematologically. For this purpose, plates were placed into muscle groups of femur in 8 dogs. Blood samples were taken it one hour before the operation and one, 15 and 20 days after the operation. Leucocyte formula were determined. There were no significant changes in eosinophile number. 3) The physical changes on plates were investigated. The widht and thickness of plates were increased about 1-2 mm. But there were no physical changes on plates such as fracture dispatch, fissure, resorbsion of plate 4) The biomechanical tests were done on horn plates. It was reported after these tests that plates were strong as well as the other semirigid materials. 5) Investigations were conducted on the horn plates for the fracture immobilisation as a support plate. For this aim 8 experimental and 8 clinical, extremite fracture cases, total 16, were studied. The postoperative clinical and radiological examinations of cases were done on the 15th, 30th, 60th, 90th, 120th days. Clinically, 15 dogs out of 16 were completely healed. Radiologically, it was found that on the 60th and 90th days the distal screws were dropped in the experimental cases 6 and 8. It was also observed angulation and spreaded callus formation at clinical cases 5. It was concluded after all our experimental and clinical studies that horn plates could be used safely for the extremite fracture immobilization in dogs weighed to 15kg.