An Aristotelian approach to Aristophanes’ Lysistrata

Abstract

Comedy, which developed as a literary genre after tragedy, is a popular dramatic form in ancient Greek literature. In accordance with the periods of time through which it differs, comedy as a genre is divided into three types; Old Comedy, Middle Comedy and New Comedy. Regarded as a surviving manuscript of Old Comedy, Aristophanes’ Lysistrata provides evidence about the features of Old Comedy. Therefore, the aim of the study is to examine the play by focusing on the features which Aristotle seeks in a tragedy, which he regards as the best dramatic form. Through an Aristotelian reading of the play, the study reveals that although the play as comedy shares a lot of features with tragedy, it differs from tragedy in terms of content, language and characters.

Edebi bir tür olarak trajediden sonra gelişen komedi eski Yunan edebiyatında popüler olan bir tiyatro biçimidir. Komedi, bir tür olarak, farklılık gösterdiği zaman dilimlerine göre Eski Komedi, Orta Komedi ve Yeni Komedi olmak üzere üçe ayrılmaktadır. Eski Komedi’nin yaşayan bir eseri sayılan, Aristophanes’in Lysistrata’sı, Eski Komedi’nin özellikleriyle ilgili kanıt sağlamaktadır. Bu çalışmanın amacı Aristoteles’in en iyi tiyatro biçimi olarak gördüğü trajedide aradığı özelliklere odaklanarak Lysistrata oyununu incelemektir. Oyunun bir Aristoteles değerlendirmesiyle, çalışma, bir komedi olarak oyunun trajedi ile birçok özelliği paylaşsa da, içerik, dil ve karakterler açısından trajediden değişiklik gösterdiğini ortaya çıkarmaktadır.