Obstetrik hastalarda havayolu zorluğu öngörüsünde kullanılan farklı tarama testlerinin karşılaştırılması

Abstract

Obstetrik olgularda başarısız entübasyon oranı normal popülasyona oranla 8 kat fazladır. Bu nedenle, gebelerde havayolu zorluğunun girişim öncesi saptanması önemlidir. Çalışmamızda gebelerde modifiye Mallampati testi (MMT), tiromental mesafe (TMM) ölçümü, boy/tiromental mesafe (boy/TMM) oranı, sternomental mesafe (SMM) ölçümü, üst dudak ısırma testi (ÜDIT), boyun çevresi kalınlığı (BÇK) ölçümü ve Wilson risk skoru (WRS) testlerinin önemini, tek başına veya kombine kullanıldıklarında duyarlılık, seçicilik, pozitif ve negatif öngörü değerlerini saptamayı amaçladık.Genel anestezi altında sezaryen uygulanacak ASA I-II, 18-45 yaş 118 gebe çalışmaya alındı. MMT sınıf 3-4, TMM<6cm, boy/TMM oranı>25, SMM?13,5cm, ÜDIT sınıf 3, BÇK>43cm, WRS?2 olması zor havayolu olasılığı kabul edildi. Cormack-Lehane (C&L) klasifikasyonu grade 3-4 zor laringoskopi olarak kabul edilirken; entübasyon zorluk skalası (EZS)>5 zor entübasyon olarak kabul edildi. Komplikasyonlar kaydedildi. İstatistiksel analiz amacıyla Mann Whitney ve ki-kare testi kullanıldı. P<0,05 anlamlı kabul edildi.Zor laringoskopi oranı %17,7, zor entübasyon oranı %5,9 bulundu. EZS>5 olan olgular ile MMT sınıf 3-4, BÇK>43cm, WRS?2 olanlar arasındaki ilişki anlamlı bulundu (p<0,05). MMT, BÇK ölçümü ve WRS için sırasıyla duyarlılık %85, %43, %71; seçicilik %81, %95, %81; pozitif öngörü değeri %23, %38, %19 saptandı. Testlerin ikili kullanılması tekli kullanımları ile karşılaştırıldığında duyarlılık daha az, fakat pozitif öngörü değeri belirgin olarak daha fazla idi. Bu üç testin birlikte kullanımında ise duyarlılık, seçicilik, pozitif öngörü değerleri sırasıyla %43, %100 ve %100 olarak bulundu.Sonuç olarak gebelerin havayolu zorluğu yönünden değerlendirilmesinde MMT, BÇK ölçümü ve WRS testlerinin birlikte kullanılmasının en yüksek pozitif öngörü değerini verdiği saptanmıştır.

In obstetric patients, intubation failure is 8 times higher than in the normal population. Therefore, it is important to have preoperative evaluation of airway difficulties in pregnant patients. In this study, it was aimed to assign the importance of the modified Mallampati test (MMT), thyromental distance (TMD), the ratio of height to TMD (RHTMD), sternomental distance (SMD), the upper lip bite test (ULBT), neck circumference (NC) and Wilson risk score (WRS) and their sensitivity, specificity, positive and negative predictive values when they were used alone or combined.The study comprised 118 pregnant patients of ASA status I-II, aged 18-45 years, who were to undergo caesarean delivery under general anaesthesia. Patients with MMT grade 3-4, TMD<6cm, RHTMD>25, SMD?13.5cm, ULBT grade 3, NC>43cm, or WRS ?2 were considered as difficult airway, those with Cormack-Lehane (C&L) grade 3-4 were considered as difficult laryngoscopy and those with intubation difficulty scale (IDS)>5 were considered as difficult intubation. Complications were recorded. Mann Whitney and chi-square tests were used for statistical analysis. A value of p<0.05 was considered statistically significant.Difficult laryngoscopy was determined at a rate of 17.7% and difficult intubation at 5.9%. The relationship between patients who were IDS>5 and MMT grade 3-4, NC>43cm, WRS?2 was found to be statistically significant (p<0.05). For the MMT, NC and WRS tests sensitivity was found to be 85%, 43% and 71% respectively, specifity 81%, 95% and 81% and positive predictive value 23%, 38% and 19%, respectively. When two of the three tests were combined, sensitivity decreased but the positive predictive value was significantly higher when compared to single test use. When the three tests were used together, sensitivity, specificity and positive predictive value were found to be 43%, 100% and 100% respectively.In conclusion, in the evaluation of airway difficulty of pregnant patients, the results of this study have shown that the combined use of the MMT, NC and WRS tests has the highest positive predictive value.