Bezelye (Pisum sativum L.)'de kimyasal, organik ve mikrobiyal gübrelemenin verim ve verim özelliklerine etkileri

Abstract

Bu araştırma Bursa-Görükle ve Bursa-Yenişehir lokasyonlarında bezelyede kimyasal, organik ve mikrobiyal gübre uygulamalarının verim ve verim özellikleri ile protein oranına etkilerini incelemek amacıyla 2008 ve 2010 yıllarında yürütülmüştür.Çalışmada 2 bezelye çeşidi (Dual ve Spring) ile kimyasal gübreleme (% 46 N, % 46-48 P2O5), organik gübreleme (tavuk gübresi) ve mikrobiyal gübreleme (Azot fikse edici Bacillus megaterium BA142 ve Fosfat çözücü Bacillus megaterium M3) olmak üzere bunların farklı karışımları kullanılmıştır. Her iki lokasyonda da araştırma Tesadüf Blokları deneme desenine göre planlanmış ve 4 tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Çalışmada bitki boyu (cm), ilk bakla yüksekliği (cm), bitkide dal sayısı (adet), bitkide bakla sayısı (adet), bakla eni (cm), bakla boyu (cm), baklada tane sayısı (adet), bitkide tane sayısı (adet), 1000 tane ağırlığı (g), tane verimi (kg/da) ve protein oranı (%) değerleri incelenmiştir.Araştırmanın sonucunda iki yıllık birleştirilmiş verilere göre kontrol parselleri en düşük değerleri vermiştir. Bitki boyu, bitkide bakla sayısı, bakla boyu, baklada tane sayısı, bitkide tane sayısı, 1000 tane ağırlığı, tane verimi ve protein oranı bakımından en yüksek değerler 1 NP uygulamasından elde edilmiştir. Kimyasal gübrelere ½ oranında tavuk gübresi ilave edildiğinde verim ve verim komponentlerinde önemli artışlar saptanmıştır. Bu bağlamda bezelye üretiminde toprağın kullanım yeteneğini de dikkate alarak sürdürülebilir bir tarım sisteminin oluşturulabilmesi, verimlilik ve daha iyi toprak özellikleri için tavuk gübresinin devreye sokulması yararlı olacaktır. Biyogübre (BA142 ve M3) uygulamaları incelenen tüm özelliklere olumlu katkıda bulunmuştur. Ancak bezelye üretiminde fosforlu ve azotlu biyogübre uygulamasının ticari fosforlu ve azotlu gübre uygulamasına alternatif olamayacağı belirlenmiştir.

This research was carried out in the Bursa-Görükle and Bursa-Yenişehir locations in 2008 and 2010 to investigate the effects of chemical, organic and microbial fertilizer applications on the yield, yield properties and the protein content of pea.In this study; 2 varieties of pea (Dual and Spring) with varying combinations of chemical fertilization (46% N, 46-48% P2O5), organic fertilization (poultry manure) and microbial fertilization (Nitrogen fixer Bacillus megaterium BA142 and phosphate dissolving Bacillus megaterium M3) were used. In both locations, the research was arranged with respect to experimental design of randomized blocks with 4 replications. Plant height (cm), initial pod height (cm), number of branches per plant (unit), number of pods per plant (unit), pod width (cm), pod length (cm), number of seeds per pod (unit), number of seeds per plant (unit), 1000 seeds weight (g), seed yield (kg/da) and the protein content (%) were investigated in the study.At the end of the research, control plots gave the minimum values with respect to 2 years? combined data. Highest values with respect to plant height, number of pods per plant, pod height, number of seeds per pod, number of seeds per plant, 1000 seeds weight, seed yield and protein content were achieved in 1NP application. Significant increases in the yield and yield components were obtained when adding poultry manure in ½ ratio to chemical fertilizer. In this context, integration of poultry manure in pea cultivation, considering the efficiency of soil; will be beneficial for the fertility and forming a sustainable agricultural system. Bio-fertilizer (BA142 and M3) applications contributed positively to all the properties examined. However, it was determined that the application of phosphorous and nitrogenous bio-fertilizer could not be an alternative application to the use of chemical phosphorous and nitrogen fertilizers.