Avrupa Birliği'nde İstikrar Paktı'nın büyüme ve işsizlik üzerindeki etkisi

Abstract

Bu çalışma İstikrar ve Büyüme Paktı’nın 1980-2005 yılları arasında Avrupa Birliği'ndeki ülkelerin ekonomik büyümesi ve işsizliği üzerindeki etkisini açıklamaya çalışmaktadır. İstikrar Paktı, Ekonomik ve Parasal Birliğin üçüncü aşamasının başlangıç tarihi olan 1999 yılında yürürlüğe girmiştir. Pakt’ın merkez unsuru, bütün Avrupa Birliği üye devletlerinin orta vadeli bütçe pozisyonlarının denk veya fazla veren bütçeyi sağlamalarıdır. Böyle bir kural koymanın temelinde yatan neden, aşırı açığın para politikası üzerinde olumsuz etkileri olacağı korkusudur. Ulusal hükümetlerin borcunu ödeyemez duruma gelmesini önlemek için GSYİH ile ilişkili borç düzeyi kısıtlamasıgereklidir. Fakat Dengeli bir bütçe hükümetlerin yatırım projelerine sermaye sağlamak için borç almasına izin vermez ve ekonomik gerileme sırasında hükümet açıklarını gayri safi yurt içi hasılanın yüzde 3’ü altında tutmayı sürdürmek muhtemel olarak ekonomilerin daha ileri derecede yavaşlamasına yol açacaktır. Çalışmanın temel düşüncesi İstikrar Paktıve Maastricht kriterlerinin Avrupa’da ekonomik büyüme ve işsizlik üzerine olumsuz etkileri olduğu yönündedir. Çalışma, AB düzeyinde dengeli bütçelerin gayri safi yurt içi hasıla büyümesine olumsuz biçimde bağlı olduğunu tespit etmiştir. İstatistiksel deliller, Avrupa Birliği'nde hâkim olan kurumsal ve politik düzenlemelerin işsizlik ve ekonomik gerileme ile mücadelede yeterli olmadığıs onucunu desteklemektedir. Daha yüksek bir ekonomik faaliyet ve tam istihdam için toplam talebi uyarmak ve verimli yatırım harcamalarını teşvik etmek gerekir. Bunun için ise daha esnek bir İstikrar Paktı gereklidir. Ulusal mali politikaların koordinasyonu için kurumsal düzenlemeler güçlendirilmeli ve söz konusu kurumsal düzenlemeler Avrupa Birliği'nin mali politikasına göre özel olarak tasarlanmalıdır.

This paper attempts to measure the direct effects of the Stability and Growth Pact on growth and unemployment in the European Union countries, and covers the period 1980-2005. The Stability Pact entered into force on the commencement of the third stage of European Monetary Union in 1999. The central element of the Pact is that all European Union member states must seek to ensure a medium term budgetary position close to balance or in surplus. The reason for having such a rule is the fear that an excessive deficit could have bad effect on monetary policy. To prevent national governments becoming insolvent it is necessary to have a restriction on the level of debt relative to Gross domestic product. But a balanced budget does not allow governments to borrow to fund capital investment projects, and maintaining government deficits below 3 percent of gross domestic product during recession will likely cause economies to slump further. The main conclusion of this paper is that the Maastricht Criteria and the Stability Pact have been unfavourable to economic growth and unemployment in Europe. The paper found that balanced budgets were negatively linked to gross domestic product growth at the European Union level. The statistical evidences support that the institutional and policy arrangements governing the European Union are inappropriate for combating unemployment and recession. A more flexible Stability Pact is now need to stimulate aggregate demand and encourage productive investment in order to achieve full employment and a higher economic activity. Institutional arrangements for the coordination of national fiscal policies should be strengthened and new European Union institutional arrangements should be designed specifically for the operation of European Union fiscal policy.