Kliniğimizde 1991-1995 yılları arasında gebelik ve hipertansiyonda maternal ve perinatal mortalite ve morbidite

Abstract

Gebeliğe bağlı hipertansiyon, %5 - 15 oranında görülen maternal ve perinatal mortalite ve morbiditenin en önemli nedenlerinden biridir. Bir referans ve eğitim hastanesi olan üniversitemiz hastanesine, Bursa ve çevre illerden özellikle eklarnptikler olmak üzere çok sayıda hipertansif gebe gönderilmektedir. Bu çalışma Uludağ üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı Kliniği'ne 1991 - 1995 (Eylül ayına kadar) yılları arasında gelen 3774 gebeden, gebeliğe bağlı hipertansiyon saptanan 389' unun maternal-perinatal mortalite ve morbiditesini araştırmak amacıyla retrospektif olarak yapıldı. Gebeler AGOC sınırlandırmasına göre hafif, ağır, superempoze preeklampsi, eklampsi ve kronik hipertansiyon olarak ayrıldı. Kliniğimize PIH nedeniyle başvuran 389 gebeyi paritelerine, yaşlarına, gebelik haftalarına, antenatal takip durumlarına, önceki gebeliklerinde PIH hikayesinin varlığına, kan basıncı, proteinuri, ödem, göz dibi bulgularına göre inceleyerek her grubun maternal ve perinatal mortalite ve morbidite sonuçlarını çıkardık. Sonuçlarımızı ülkemizde ve dünyada bu konuyla ilgili olarak yapılmış araştırmaların sonuçlarıyla karşılaştırdık. Maternal ve perinatal mortalite ve morbidite nedenlerimizin dünya ve ülkemiz sonuçlarıyla benzer olduğu fakat mortalite ve morbidite oranlarımızın dünyada, gelişmiş ülkeler ile gelişmekte olan ülkeler arasında yer aldığını, ülkemizde ise üniversite hastaneleri sonuçları ile benzer iken devlet hastaneleri sonuçlarından daha yüksek olduğu ortaya çıkmıştır. Bunu komplike olguların çoğunlukla üniversite hastanelerine sevk edilmesine bağladık. Preeklampsi ve eklampsinin gerek ülkemiz gerekse bölgemizde maternal ve perinatal mortalite ve morbiditenin önde gelen nedenlerinden birini oluşturduğunu, bu yüzden iyi antenatal bakımla klinik tablonun ortaya çıkışının veya ağırlaşmasının önlenmesi, fetus ve anne prognozlarının düzeltilmesi en etkili faktörlerden birisidir. Bu amaca ulaşabilmek için risk altındaki gebelerin hospitalize edilerek yakın takiplerinin yapılması ve bu annelerden doğan bebeklerin iyi bir yoğun bakım ünitesinde tedavi edilmeleri gereklidir.