Felsefi bilginin nesnesi olarak ölümün imkanı

Abstract

Bu tez, felsefe tarihinin her döneminde filozoflarca sıkça tartışma konusu yapılan ölüm kavramının, felsefe tarihindeki izlenimine rağmen felsefi bilginin nesnesi olup olamayacağına ilişkin bir yaklaşım sergilemek amacındadır. Bu amaç doğrultusunda tezin Birinci Bölümü'nde ölüm, bilim, din ve felsefeyle ilişkisinde ele alınmaktadır. İkinci Bölüm'de birer örneklem olarak farklı dönemlerde yaşayan filozoflar Epiküros, İbni Sina ve Camus'nün ölüm hakkındaki düşüncelerine yer verilmektedir. Tezin Üçüncü Bölümü'nde ise sonuca kapı aralamak yaklaşımı temelinde bilgi ve inanç ayrımının gerekliliği vurgulanarak bu noktada Hartmann'ın bilgi anlayışının önemi ön plana çıkarılmaktadır. Bu bağlamda da Sonuç Bölümü 'nde ölümün Hartmann'ın anladığı anlamda bir "kendi başına varlığı" söz konusu olmadığı için ölüme ilişkin bir bilgiden söz edilemeyeceği düşüncesi temellendirilecektir.

This Thesis aims to show an approach related to the concept of death which has been commonly amatter of debate by philosophers in each era of philosophy history and whether it may be an object of philosophic knowledge despite this impression in philosophic history. In accordance with this aim, the fırst chapter of the thesis approaches the relation of death religion and philosophy in death. In the second chapter, various opinions on death of philosophers from different eras such as Epicurus, İbni Sina and Camus have been presented as exemplification. In the third chapter of the thesis, the significance of separating knowledge and belief is emphasized and at this point, the importance of Hartmann 's knowledge approach is highlighted, based on the attempt to open the door to a conclusion. In this context, the thought that as there is no "self-being" of death, in Hartmann' s understanding, no knowledge related to death can be argued on will be grounded.