Bazı Avrupa Birliği ülkelerinde ve Türkiye'de ebeveyn izni uygulaması

Abstract

İşgücündeki kadınlar sadece işe alma ve terfi konusunda ayrımcılığın devam etmesi nedeniyle değil, işgücü piyasasına özgü faktörler nedeniyle de dezavantajlı grup içerisinde yer almaktadır. Bu nedenle işgücü piyasasında şartların düzeltilmesi kadınların dezavantajını tamamen ortadan kaldırmaz. Çünkü çoğu erkekten farklı olarak, çoğu kadının evlerini yönetme ve çocuklarına bakma sorumluluğunu üstlenme konusunda eşleri yardımcı olmadığı için, ev dışında çalışmanın maliyeti, özellikle profesyonel veya yönetsel kapasitedeki kadınlar için daha fazladır. Dolayısıyla, işgücü piyasasında devam eden ayrımcılık ortadan kaldırılsa bile, olumlu eylem politikaları veya bu gibi diğer yollarla, kadınlar hala erkeklere göre dezavantajlı olacaktır. Çeşitli eylem politikalarının maliyet ve faydaları erkekler için olduğu kadar kadınlar için de aynı olmadığı sürece, erkekler ve kadınlar eşit değildir. Bu nedenle, onlara eşit muamele etmek adil değildir. Kadınların işteki erkek meslektaşları gibi davranmalarını sağlamak için, toplumun dışındaki toplum örgütlenmelerinde düzenlemeler yapılması gerekmektedir. Örneğin, fiilen çoğu erkeğin birincil ebeveyn rolünü üstlenmeyeceği düşünüldüğünde, çocuk bakımı sağlayıcı olarak devletlerin gerekli hukuki yollarla bu rolü erkek çalışanların da üstlenmesini sağlaması ayrımcı olmayan sonuçların gerçekleşmesi için çok önemlidir. Özellikle uluslararası hukukta son yirmi yılda kadın ve erkek çalışanlar arasında eşitliğin sağlanması, iş aile yaşamının uyumlu hale getirilmesi, ebeveynlerin çocuklarına daha fazla zaman ayırabilmeleri için ortaya atılan ebeveyn izninin, birçok AB viii ülkesinde olduğu gibi hem paylaşımı hem devredilemezliği hem de esnek zaman uygulamalarına ilişkin düzenlemeleri geliştirilmelidir. Bu tezin amacı, ebeveyn olan kadın ve erkek çalışanların iş, aile yaşamı ve çocuk bakımından kaynaklanan sorumluluklarını uzlaştırabilmelerini sağlamak ve dengeli bir hale getirilmesini olanaklı kılacak girişimlerden biri olan ebeveyn izni konusunda Avrupa Birliği ülkelerindeki genel düzenlemeleri incelemektir. Bu düzenlemeler içinden örnek uygulama sayılabilecek farklı refah rejimlerini temsil eden üç Avrupa Birliği ülkesindeki ve Türkiye’deki ebeveyn izni uygulamaları üzerinden durum saptaması yapılarak muhtemel çözüm önerileri ortaya koyulmaya çalışılmıştır.

Women in the labor force are in the disadvantaged group not only because of the continuing discrimination in recruitment and promotion, but also due to factors specific to the labor market. Therefore, correcting the conditions in the labor market does not completely eliminate the disadvantage of women. Because unlike most of men, the cost of working outside the home is higher, especially for women of professional or managerial capacity, since most women have no partner in managing their homes and taking care of their children. Therefore, even if the ongoing discrimination in the labor market is eliminated, women will still be disadvantaged by men through positive action policies or other such means. Unless the costs and benefits of various action policies are the same for men as for women, men and women are not equal. Therefore, it is unfair to treat them equally. In order to ensure that women act as their male counterparts at work, arrangements must be made in community organizations outside of society. For example, given that most men will not assume the primary parent role, it is very important for the non-discriminatory results that governments, as childcare providers, assume the role of male workers in necessary legal means. Especially in international law in the last two decades, the arrangements regarding the parental leave, which is put forward to ensure equality between women and men, to harmonize the work family life, and to allow parents to allocate more time to their children, should be improved, as in many EU countries. The aim of this thesis is to examine the general regulations in the European Union countries on parental leave, which is one of the initiatives that will enable women and men who are parents to reconcile their responsibilities arising from x work, family life and children. These arrangements within the sample application three European Union countries representing different welfare regimes can be considered situation and possible solutions for making determinations on applications for parental consent in Turkey has tried to put forward.