Please use this identifier to cite or link to this item:
http://hdl.handle.net/11452/18788
Title: | Subdural ampiyemlerin 20 yıllık retrospektif analizi |
Other Titles: | 20-years retrospective analysis of subdural empyemas |
Authors: | Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Nöroşirurji Anabilim Dalı. Kaplan, Tolga Kuytu, Turgut Taşkapalıoğlu, Mevlüt Özgür Kocaeli, Hasan Korfalı, Ender Bekar, Ahmet |
Keywords: | Cerrahi tedavi Surgical treatment Burr hole Kraniotomi Subdural ampiyem Burr hole Craniotomy Subdural empyema |
Issue Date: | 5-Aug-2010 |
Publisher: | Uludağ Üniversitesi |
Citation: | Kaplan, T. vd. (2010). "Subdural ampiyemlerin 20 yıllık retrospektif analizi" Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 36(2),61-63.. |
Abstract: | İntrakranial subdural ampiyem potansiyel yıkıcı komplikasyonlarla giden bir nöroşirürji acilidir. Erken tanı, erken cerrahi ve uygun antibiyotik tedavisi mortaliteyi azaltır. Bu makalede 1990-2009 yılları arasında opere edilen 31 hasta retrospektif olarak incelenmiş ve klinik prezentasyon, etyolojik faktörler ve tedavi stratejileri açısından karşılaştırılmıştır. En sık etken Stafilococcus aureus idi. En sık başvuru şikayeti ateşti ve tanı tüm olgularda konrastlı kranial BT ile konuldu. En sık yerleşim yeri frontal konveksite idi. Kraniotomi 24 olguya, sadece burr-hole 4 olguya, hem burr-hole hem kraniotomi 3 olguya uygulandı. Ortalama takip süresi 20 (±23.25) ay idi. 4 hastada rekürrens izlendi. Agresif tedaviye rağmen mortalite ve morbiditenin hala yüksek olduğu akıldan çıkarılmamalıdır. Kraniotomi ile ampiyem boşaltılması önerdiğimiz tedavi şeklidir. Intracranial subdural empyema is a neurosurgical emergency with potentially devastating complications. Early diagnosis, early surgery and appropriate antibiotic treatment decreases the mortality. In this article, 31 patients have been examined retrospectively and compared by clinical presentation, ethiologic factors and treatment strategies. The most frequent ethiological agent was Staphilococcus aureus. Fever was the most common clinical presentation and cranial CT with contrast enhancement was used for diagnosis in all patients. In 24 cases craniotomy was performed while burr hole evacuation was performed in 4 cases. Both burr hole and craniotomy were performed at 3 cases. The mean follow up time was 20 (±23.25) months and recurrens was detected in 4 cases. Early diagnosis and quick surgery affects the prognosis significantly. Despite the aggressive treatment it has to be kept in mind that mortality and morbidity is still too high. Excretion of the empyema by craniotomy is the procedure that we suggest. |
URI: | https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/420942 http://hdl.handle.net/11452/18788 |
ISSN: | 1300-414X |
Appears in Collections: | 2010 Cilt 36 Sayı 2 |
Files in This Item:
File | Description | Size | Format | |
---|---|---|---|---|
36_2_4.pdf | 325.25 kB | Adobe PDF | View/Open |
This item is licensed under a Creative Commons License