İletişimin Telekomünikasyon İletişim Başkanlığı vasıtasıyla denetlenmesi

Abstract

Bu çalışmada telekomünikasyon yoluyla yapılan iletişimin Telekomünikasyon İletişim Başkanlığı vasıtasıyla denetlenmesi incelenmiştir.Konunun temel hak ve özgürlüklerden olan iletişim özgürlüğü ile doğrudan ilgili olması nedeniyle, öncelikle birinci bölümde iletişim özgürlüğünün uluslararası belgelerde ve Türk hukukundaki yeri ele alınmıştır. Ardından temel hak ve özgürlüklerin sınırlandırılması ile bağlantılı bir şekilde iletişim özgürlüğünün sınırlandırılması doktrin, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi içtihatları, mevzuatımız ve yargı kararları ışığında incelenmiştir.Ülkemizde iletişim, adli amaçlı ve önleme amaçlı olmak üzere iki şekilde denetlenmekte olup, ikinci bölümde adli amaçlı denetlemeler, üçüncü bölümde ise önleme amaçlı denetlemeler incelenmiştir.4422 sayılı Çıkar Amaçlı Suç Örgütleri ile Mücadele Kanunu'nun, bir takım eksikler ve AİHM içtihatlarına aykırılıklar nedeniyle yürürlüğe girdikten kısa bir süre sonra yürürlükten kaldırılmasıyla 1 Haziran 2005 tarihinde yürürlüğe konulan 5271 sayılı yeni Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 135 ve devamı maddelerinde iletişimin adli amaçlı denetlenmesi tedbiri düzenlenmiştir. Önleme amaçlı denetlemelerin açıkça düzenlendiği ilk kanun olan 5397 sayılı Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'un 23 Temmuz 2005 tarihinde yürürlüğe girmesiyle de Polis, Jandarma ve Milli İstihbarat Teşkilatı'nın önleme amaçlı denetleme faaliyetleri düzenlenmiştir.Her iki bölümde ilgili mevzuat çerçevesinde tedbire başvurma koşulları, doktrindeki görüşler, AİHM içtihatları ve ulusal yargı kararları irdelenmiş, karşılaştırmalı hukuktan örneklere yer verilmiştir. Ayrıca, 5397 Sayılı Kanun ile Bilgi Teknolojileri ve İletişim Kurumu bünyesinde kurulan Telekomünikasyon İletişim Başkanlığı'nın iletişimin adli ve önleme amaçlı denetlemesindeki rolü ilgili başlıklar altında ayrı ayrı incelenmiştir.Sonuç bölümünde ise tespit edilen eksiklik ve uygulamada karşılaşılan noksanlıklara değinilmiş, çözüme ilişkin öneri ve görüşlerimize yer verilmiştir.

In this research, the interception of communication held by telecommunication through Telecommunication Presidency was examined.Because of the fact that the subject is directly related to freedom of communication which is a fundamental right and freedom, in the first part, freedom of communication in the international documents and agreements and in Turkish law were studied. Then restriction of freedom of communication, which is in close relation to restriction of fundamental right and freedom, were examined in the means of doctrine, European Court of Human Rights jurisprudence, our legislations and adjudications.In our country, communication is intercepted in two types; one is for the judicial purposes, the other is the purposes of crime prevention. So, in the second part interception for the judicial purposes and in the third part interceptions for the purposes of crime prevention were examined.Law 4422 on Fight Against Profit-Oriented Criminal Organizations was repealed after it came into force on the ground that conflicted with the case law of European Court of Human Rights and certain inadequacies. So the interception of the judicial purposes has been regulated by Article 135th and other articles of new 5271 numbered Criminal Procedure Code came into force on 1 June 2005. The Amendment Law About Certain Laws numbered 5397 came into force on 23 July 2005, which is the first law regulated in Turkish law interception for the purposes of crime prevention clearly and Police, Gendarme and National Turkish Intelligence Organization?s interception activities were arranged.In the both parts, the conditions to apply interception within the framework of regarding legislation were scrutinized in the terms of doctrine, European Court of Human Rights jurisprudence, case law and given certain examples from the comparative law. Also, the role of Telecommunication Presidency on the interception for judicial and preventive purposes was examined under the regarding headlines separately, which was established by the law numbered 5397 under the organizational structure of Information Technologies and Communication Authority. In the conclusion part, the theorical deficiencies determined and the problems encountered in practice were mentioned and our suggestions for solutions were held.