Ayakbileği evertör ve dorsifleksör kas gruplarına uygulanan konsentrik ve eksenterik kombine izokinetik egzersizin sensorimotor kontrol üzerine etkisi

Abstract

Bu çalışmada sağlıklı bireylerin dominant ayak bileklerinin evertör ve dorsifleksör kas gruplarına uygulanan konsentrik ve eksentrik kombine izokinetik egzersizin sensorimotor kontrol üzerine etkisini araştırmayı amaçladık.Çalışmaya 18- 30 yaş arasında sağlıklı ve rekreasyonel düzeyde spor yapan 24 erkek denek katılmıştır. Denekler randomize olarak egzersiz (n= 12) ve kontrol ( n=12) gruplarına ayrılmıştır. Deneklere ön testler olarak inversiyon yönünde 10° ve 20°, plantarfleksiyon yönünde ise 15° ve 30° açılarda aktif ve pasif eklem pozisyon hissi testleri, kinestezi testi, 60, 180 ve 300°/s açısal hızda invertör, evertör, plantarfleksör ve dorsifleksör kas gruplarına eksentrik ve konsentrik izokinetik kuvvet testleri ve 15° ve 30° ani inversiyon simülasyon platformunda nötral ve plantarfleksiyon pozisyonlarında kas reaksiyon zamanı ölçümleri yapılmıştır. Egzersiz grubunun dominant ayak bileği dorsifleksör ve evertör kas gruplarına izokinetik dinamometre kullanılarak 6 hafta süre ile kombine konsentrik-eksentrik egzersiz uygulanmıştır. Bu süre sonrasında ilk testler tekrarlanmıştır.Egzersiz sonrasında, egzersiz grubunun egzersiz yaptırılan dominant ayak bileğinde 1) dorsifleksör ve evertör kaslarda anlamlı eksentrik kas kuvveti artışı saptanmıştır (p<0.01-0.05) 2) peroneus longus ve tibialis anterior kas reaksiyon zamanları, nötral ve plantarfleksör pozisyonlarda 15° ve 30°de anlamlı olarak kısalmıştır (p<0.01-0.05) 3) inversiyon yönünde 10° ve 20° pasif eklem pozisyon hissi ve kinestezi değerlerinde anlamlı düzelme gözlemlenmiştir (p<0.01-0.05) 4) plantarfleksiyon yönünde 30° aktif ve pasif ile 15° aktif eklem pozisyon hissi ve kinestezi değerlerinde anlamlı düzelme (p<0.01-0.05) olmuştur. Biz çalışmamızda, sağlıklı ayak bileğine uygulanan izokinetik eksentrik-konsentrik kasılma içerikli bir egzersiz programı ile ayak bileğinde motor kuvvet, kas reaksiyon zamanları ve propriosepsiyonda önemli gelişmeler kaydedildiğini gösterdik.Bu bulgular ışığında, yaralanmalara predispozisyon oluşturduğu savunulan kuvvet ve propriosepsiyon defisitlerinin azaltılarak, yaralanma insidansının ve tedavi giderlerinin azalacağı düşüncesindeyiz.

The aim of this study was to examine the effect of eccentric and concentric combined isokinetic exercises of ankle evertor and dorsiflexor muscle groups on sensorimotor control in uninjured ankles. Twenty-four male recreational athletes with healthy ankles (age between 18-30 years) participated in this study and they were randomly assigned to one of two groups: exercise (n=12) and control (n=12). Firstly, they were tested for active and passive position sense of ankle inversion at 10° and 20° and plantarflexion at 15° and 30°, kinesthesia, isokinetic eccentric and concentric peak torque of ankle invertor, evertor, plantarflexor and dorsiflexor muscle groups at 60,180 ve 300°/s, muscle reaction times of peroneus longus and tibialis anterior on the sudden inversion platform to 15° and 30° at neutral and plantarflexion. Eccentric exercise protocol was applied with isokinetic dynamometer for six weeks to dorsiflexor and evertor muscles of the dominant ankle of the exercise group. The initial tests were repeated after the end of this exercise period.After exercise period 1) eccentric peak torque values of evertor and dorsiflexors were significantly higher (p<0.01-0.05) 2) muscle reaction times of peroneus longus and tibialis anterior on sudden inversion platform at 15° and 30° at neutral and plantarflexion were significantly shortened (p<0.01-0.05) 3) kinesthesia and passive position sense of ankle inversion at 10° and 20° were signicantly improved (p<0.01-0.05) 4) kinesthesia, 30° active and passive, and 15° active position sense of ankle plantarflexion were signicantly improved (p<0.01-0.05) at dominant ankles of exercise group. In our study, we showed that subjects with healthy ankles who applied a training program of isokinetic eccentric-concentric contractions gained important improvements in strength, muscle reaction time and also in proprioseption. In the light of this findings, we conclude that by improving muscle weakness and proprioceptive deficits which are causing predisposition to ankle injuries, the incidence of ankle injuries and treatment costs will reduce.