Çocuk ve ergen psikiyatrisi polikliniğine başvuran, psikometrik test yapılmış hastaların retrospektif analizi: Tek merkezli deneyim

Abstract

Zeka testleri, tanımlama (zihinsel iyileştirme, öğrenme güçlükleri, diğer bilişsel bozukluklar, üstün zekâlılık), yerleştirme (üstün zekalı ve diğer özel programlar) dahil olmak üzere çeşitli nedenlerle ve klinik değerlendirmeye ek olarak bilişsel olarak uygulanır. Çalışmamızın amacı zeka düzeyi ile ebeveynlik tarzı ve sosyodemografik faktörlerin aralarındaki ilişkileri incelemektir. Çalışmaya psikometrik test yapılan 595 hastadan ebeveynlerine ulaşılıp PARI ölçeği yapılabilen 135 hasta dahil edildi. Hastaların 26’sına (%19.3) WİSC-R testi, 15’ine (%11.1) MCHAT testi, 35’ine (%25.9) ODKL testi, 42’sine (%31.1) GOODENOUGH ve PORTEUS testleri ve 64’üne (%47.4) AGTE yapılmıştı. Olguların 83’ü (%61.5) erkek, 52’si (38.5) kadın olup kadın/erkek oranı 0.62 saptandı. Yaş ortalaması 81.74±3.92 ay olarak bulundu. Kardeş sayısı arttıkça PARI’nın baskı ve disiplin boyutu (faktör 5) puanlarının da istatistiksel anlamlı olarak arttığı görüldü (p=0.049, r=0.574). Çocukların okul öncesi eğitim süresi artıkça ebeveynlerinin PARI Aşırı annelik boyutu (Faktör 1), Ev kadınlığı reddetme boyutu (Faktör 3) ve Karı-Koca geçimsizlik boyutu (Faktör 4) puanlarının azaldığı görüldü, bu istatiksel olarak anlamlıydı (sırasıyla p=0.032, p=0.022, p=0.038 ve r=0.185, r=0.197, r=0.179). Yabancı dil eğitimi almayan çocuklarda AGTE’de hafif gelişim geriliği daha fazla saptandı (p=0.010). PARI sonuçları ile WİSC-R sonuçlarını değerlendirdiğimizde aşırı annelik boyutu (Faktör 1) puanları azaldıkça WİSC-R test sonuçlarının olumlu yönde değişim gösterdiği saptandı. Ebeveynlik çocuğun desteklenmesi ve gelişimsel potansiyeline ulaşmasının sağlanmasına yönelik davranışlar bütünü olarak ele alınabilir. Olumlu ebeveynlik çocuğa gerekli kişiler arası ilişkilerde ve hayatının diğer alanlarında yüksek işlevsellik kazandırabilir. Yüksek riskli ailelerde dahi efektif ebeveynliğin tüm risk faktörlerininin etkilerini azaltan çocuğun işlevselliğini koruyan ve dirençli çocuklar yetiştirilmesine olanak sağlayan anahtar bir bileşen olduğu gösterilmiştir.

Intelligence tests are applied for various reasons, including identification (such as mental improvement, learning disabilities, other cognitive disorders, giftedness) and clinical evaluation of cognition. The aim of our study is to examine the relationships between intelligence level, parenting style and sociodemographic factors. Among 595 patients who underwent psychometric tests, 135 patients whose parents were contacted and whose PARI scale could be applied were included in the study. WISC-R test in 26 (19.3%) patients, MCHAT test in 15 (11.1%), ODKL test in 35 (25.9%), GOODENOUGH and PORTEUS tests in 42 (31.1%) and AGTE 64 (47.4%) had been done. 83 (61.5%) of the cases were male, 52 (38.5%) were female, and the female / male ratio was found to be 0.62. The average age was 81.74 ± 3.92 months. It was observed that as the number of siblings increased, the pressure and discipline dimension (factor 5) scores of PARI also increased statistically (p = 0.049, r = 0.574). As the pre-school education period of the children increased, it was seen that the scores of the PARI Excessive Motherhood dimension (Factor 1), Housewife rejection dimension (Factor 3) and Wife-Husband conflict dimension (Factor 4) decreased, this was statistically significant (respectively p = 0.032, p = 0.022, p = 0.038 and r = 0.185, r = 0.197, r = 0.179). Mild developmental delay was found more in AGTE in children who did not receive foreign language education (p = 0.010). When we evaluated the PARI results and WISC-R results, it was found that the WISC-R test results changed positively as the excessive motherhood dimension (Factor 1) scores decreased. Parenthood can be considered as a set of behaviors aimed at supporting the child and enabling to reach his developmental potential. iv Positive parenting can give the child high functionality in the necessary interpersonal relationships and other areas of his life. Effective parenting, even in high-risk families, is a key component that reduces the effects of all risk factors, preserving the child's functionality and enabling resilient children to be raised.